Την παρασκευή η Πράσινη ανάμεσα σε άλλα είχε αυτό στο πρωτοσέλιδο της...
με λίγα λόγια ο Δημητράκης κατηγορούσε παράγοντες αποκλειστικά έξω-ομαδικούς για την απώλεια του πρωταθλήματος (για ακόμα μια φορά στα play off) .
Ειλικρινά δεν είδα τον αγώνα της Πέμπτης, από την μία γιατί είχα άλλες υποχρεώσεις και από την άλλη γιατί δυστυχώς ήμουν σίγουρη ότι θα χάσουμε. Δεν διαφωνούσα ότι θα γινόταν ένα καλό ή και πολύ καλό παιχνίδι αλλά στο τέλος θα χάναμε.
Δεν θα χάναμε επειδή παίζαμε στην κόλαση με τις βίδες ή ότι άλλο πέταγαν οι ανεγκέφαλοι του γαύρου αλλά θα χάναμε γιατί μας έλειπαν βασικοί παίκτες. Γιατί σε αυτό το επίπεδο οι παίκτες κουράζονται με τα συνεχόμενα παιχνίδια και χρειάζονται ανάσες και βοήθεια από τον πάγκο. Βοήθεια που φέτος ο Παναθηναϊκός λόγω της μαλακίας του Χριστοφιδέλη (μαλακία που τον έπιασαν, δεν τρέφω αυταπάτες ότι οι άλλοι είναι καθαροί, απλά είναι πιο προσεκτικοί) , του προβλήματος του Πανταλέων κλπ δεν την είχε ειδικά την στιγμή που την χρειαζόταν πάνω απ όλα.
Σαφώς και φταίει ο Προσαλίκας αλλά φταίει (imho) όχι επειδή έγινε προχθές το παιχνίδι αλλά επειδή συμπίεσαν τόσο τους αγώνες για να μην προλαβαίνουν να παίρνουν μια ανάσα οι παίκτες. ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΟΜΑΔΩΝ! Δεν είναι δικαιολογία για τους δικούς μας.
Δεν φταίει ο Προσαλίκας που χάσαμε τον 3ο αγώνα στο γήπεδο μας επειδή εκεί που τους είχαν από κάτω έπαθαν μπλοκάρισμα και χάσαν το παιχνίδι μέσα από τα χέρια ενώ είχαν καταφέρει την θεϊκή ανατροπή του 5-17 (? δεν θυμάμαι ακριβώς).
Σαφώς και δεν φταίει ο Προσαλίκας που αυτόν τον παικταρά που δυστυχώς έχουν οι απόγονοι, μετά από ένα σημείο δεν μπορούσαμε να τον συγκρατήσουμε. Γιατί αυτός ο γαμώμίλκοβιτς όταν ξυπνήσει είναι φωτιά.
Θέλω να πιστεύω ότι οι οπαδοί του Παναθηναϊκού έχουν την γνώση να καταλάβουν ότι οι πραγματικοί λόγοι της εκ νέου απώλειας του πρωταθλήματος είναι άλλοι εκτός απ αυτούς που λέει η Πράσινη. Θέλω να πιστεύω ότι εμείς "ασχολούμαστε" με το Βόλεϊ είτε κερδίζουμε είτε χάνουμε όχι σαν τους μαλάκες τους γαύρους που θυμούνται ότι υπάρχουν και άλλα αθλήματα εκτός από αυτό που παίζεται με τα πόδια, μόνο όταν μας έχουν κερδίσει κάπου.
Η προσπάθεια αποπροσανατολισμού από τα πραγματικά προβλήματα μιας ομάδας είναι γαύρικο ιδίωμα και δεν έχει καμία δουλειά να μπλέκεται σε παναθηναϊκά πόδια...
