Για άλλη μια φορά φέτος, ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός ήταν σαν το νερό, άχρωμος, άγευστος και άοσμος. Μπήκε, βγήκε και δεν καταλάβαμε τίποτα όπως έλεγαν και σε μια παλιά σειρά. Είναι πλέον πιο κουραστικό να παρακολουθείς αγώνα (ποδοσφαίρου) του Παναθηναϊκού απ' ότι είναι να παρακολουθείς αγώνα της Εθνικής Ελλάδος (ποδοσφαίρου). Το ποδοσφαίρου το γράφω και το ξαναγράφω γιατί χθες ήταν μια πολύ άσχημη μέρα για να σε ξενερώσει η ομάδα ποδοσφαίρου, γιατί νωρίτερα στις 17:00 έπαιζαν οι άλλοι...οι καλοί, αυτοί που μπαίνουν στο γήπεδο και τα γαμάνε όλα...αυτοί που τον δύσκολο αγώνα της Πέμπτης με την Εφές τον έκαναν περίπατο, αυτοί που χθες στη Ρόδο έκαναν προπόνηση. Αυτοί που ακόμα και όταν χάνουν μας κάνουν να τους λατρεύουμε και να θέλουμε να τραγουδάμε μαζί τους...το "κερδίζεις χάνεις εγώ θα τραγουδάω..." στην πραγματική του μορφή...έτσι όπως πρέπει να είναι.
