Σε ακριβώς 10 μερούλες από σήμερα είναι η σέντρα του πρώτου μας αγώνα πρωταθλήματος για φέτος. Όταν κρατιέσαι για σχεδόν δύο χρόνια μακριά από τον μεγαλύτερο όγκο πληροφοριών για τα ποδοσφαιρικά δρώμενα του Παναθηναϊκού, λογικό είναι να ανοίγεις να δεις το φιλικό με τη Λάτσιο και να ξέρεις μόνο τον Καπίνο και τον Ζέκα.
Η αποχή από την πληροφόρηση, ήταν συνειδητή, εκτός από επικεφαλίδες άρθρων και ειδήσεων δεν διάβαζα σχεδόν τίποτα περισσότερο. Αν χρειαζόμουν κάτι περισσότερο ρωτούσα τον enterprise ο οποίος όμως συνήθως μου έλεγε "Δεν ξέρω και δεν με νοιάζει" οπότε και γω το κοιτούσα μόνη μου ή το αγνοούσα παντελώς. Κ' έτσι σιγά σιγά βρέθηκα την Κυριακή να παρακολουθώ έναν αγώνα στον οποίο δεν ήξερα σχεδόν κανένα παίκτη. Δεν με πείραξε ιδιαίτερα γιατί το να μην έχεις κατασκευασμένες απο πριν απαιτήσεις η προσδοκίες για κάποιον σε βοηθάει να δεις πραγματικά έναν αγώνα. Αν το streaming μου ήταν λίγο καλύτερο θα είχα σχηματίσει ίσως και κάποια εικόνα γι αυτά τα ανθρωπάκια - ποδοσφαιριστάκια.