Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Τζιγγερ, ψόφα, αναστησου, πούλα, και φύγε.... και ξαναψόφα!!!!

Αποκλειστικό: Βαρδής και Τζίγγερ κλεισμένοι στο γραφείο

Ακόμα και μέσα στην ημέρα ίσως απαντήσει ο Γιάννης Βαρδινογιάννης στην πρόταση που κατέθεσε ο Ανδρέας Βγενόπουλος για την αγορά της ΠΑΕ.
 
Ακόμα και εντός της ημέρας είναι πολύ πιθανό να απαντήσει ο Γιάννης Βαρδινογιάννης στην πρόταση του Ανδρέα Βγενόπουλου για την αγορά του πλειοψηφικού πακέτου της ΠΑΕ.
 
Σύμφωνα με πληροφορίες αυτή την ώρα ο μεγαλομέτοχος του Παναθηναϊκού και ο Βαρδής Βαρδινογιάννης μαζί με τους άμεσους συνεργάτες τους εξετάζουν την πρόταση του Ανδρέα Βγενόπουλου.
 
Η απρόσμενη ανακοίνωση αγοράς της ΠΑΕ από τον Βγενόπουλο αλλάζει τα δεδομένα που έδειχναν να διαμορφώνονται μετά το χθεσινοβραδινό ραντεβού του Πατέρα με τον Τζίγγερ. Υπό την πίεση του κόσμου, αλλά και το αξίωμα που θέλει τον Παναθηναϊκό να βαδίζει στις ίδιες επιτυχίες με αυτές της προηγούμενης σεζόν, σίγουρα η τελική απόφαση της οικογένειας Βαρδινογιάννη δεν θα είναι καθόλου εύκολη.
 
Η τελική απάντηση του Γιάννη Βαρδινογιάννη αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον ενώ τις τελευταίες ώρες πληθαίνουν οι φωνές των φίλων της ομάδας που παροτρύνουν τον Τζίγγερ να πουλήσει και επικροτούν το εγχείρημα του Ανδρέα Βγενόπουλου.

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Τέλος σεζόν...

Η φετινή σεζόν, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι έκλεισε αρκετά πετυχημένα για τα περισσότερα τμήματα του Παναθηναϊκού.



Στο ποδόσφαιρο, μετά από 6 χρόνια ανομβρίας, η ομάδα κατέκτησε πανηγυρικά το νταμπλ, αποδίδοντας στην μεγαλύτερη διάρκεια της χρονιάς ωραία (όχι τόσο ωραία όσο θα θέλαμε) μπάλα αλλά το πιο σημαντικό, δείχνοντας σοβαρότητα και προσήλωση στον στόχο τους.
Πολλές αντιρρήσεις υπάρχουν βέβαια, όπως είναι φυσικό σε μία ομάδα σαν την δικιά μας, για το αν έπρεπε να "πουλήσει" την ευρωπαϊκή πορεία στο νεοσύστατο Europa League ή αν έπρεπε να προσπαθήσει και γι αυτό περισσότερο. Οι συζητήσεις απ' όλους μας έχουν γίνει και ξαναγίνει. Αυτό που μένει όμως, είναι το ότι ο στόχος του νταμπλ επετεύχθη και ότι η φιέστα δεν θύμιζε σε τίποτα τις κιτσαρίες άλλων ετών.



Η ομάδα μπάσκετ ανδρών, είχε μια πολύ δύσκολη χρονιά, με τους τραυματισμούς τον παικτών να μην την βοηθάνε να βρει τον ρυθμό της τις στιγμές που ήταν πολύ σημαντικό. Το αποτέλεσμα ήταν να χαθεί η πρόκριση στο final four της Euroleague και το κύπελλο Ελλάδος από τον μισητό αντίπαλο. Με τις προσπάθειες των παικτών αλλά και του γίγαντα Ομπράντοβιτς, η ομάδα ανέκαμψε και κατάφερε να αλλάξει παντελώς την εικόνα που είχε στην αρχή της χρονιάς, καταφέρνοντας να πάρει για 2η φορά στην ιστορία της "πρωτάθλημα μες το παλέ", σε έναν αγώνα στον οποίο απέδειξαν ότι σε συνθήκες τύπου Ριζούπολης δεν τρομάζει αλλά απεναντίας παθιάζεται και σκυλιάζει.
Η φιέστα ήταν αντάξια των προσδοκιών μας και όπως ακριβώς έχουμε συνηθίσει τόσα χρόνια από την ΚΑΕ. Η ανανέωση για 2 ακόμα χρόνια της συνεργασίας με τον Ζέλικο ήταν το τέλειο επιστέγασμα της χρονιάς.
Πλέον με το όγδοο σερί πρωτάθλημα, μπορούμε να πούμε στους Αρειανούς που τόσα χρόνια μας έχουν πρήξει, ότι ο Άρης δεν είναι ο αυτοκράτορας του μπάσκετ και παραφράζοντας μια έκφραση των φίλων Άγγλων, "The Emperor is dead, long live the (real) Emperor" .



Για την ομάδα μπάσκετ γυναικών δεν ξέρω πολλά πράγματα. Ξέρω ότι με δεδομένα τα οικονομικά προβλήματα του ερασιτέχνη, κάποια τμήματα επηρεάζονται περισσότερο και ένα από αυτά είναι και το εν λόγω. Δεν ξέρω αν η τρίτη θέση που πήραμε στο πρωτάθλημα ήταν καλή ή θα μπορούσαμε και για τη δεύτερη, ξέρω όμως ότι την πρωτιά από τη καταπληκτική ομάδα του Αθηναϊκού δεν θα μπορούσαμε να την κλέψουμε.



Στο volley ανδρών τα πράγματα ήταν εξίσου δύσκολα. Τα προβλήματα του ερασιτέχνη, παρά τα λεφτά που έδωσε ο Τζίγγερ για τα τμήματα, όπως είπαμε τους επηρέασαν όλους. Σε έναν πραγματικά συγκλονιστικό τελικό κυπέλλου, κερδίσανε πανάξια τους γαύρους και τον σούπερσταρ Μίλκοβιτς και κατέκτησαν τον τίτλο. Παρότι είχαν κάθε διάθεση (και τσαμπουκά) φέτος να κατακτήσουν και το πρωτάθλημα, οι ξαφνικοί τραυματισμοί παικτών σε συνάρτηση με την τιμωρία του Χριστοφιδέλη, δεν τους βοήθησε να το επιτύχουν.
Δυστυχώς το τέλος της σεζόν βρήκε τους περισσότερους παικταράδες της ομάδας να φεύγουν για άλλες πολιτείες...



"...τα λόγια είναι περιττά..." όταν μιλάς για την ομάδα volley γυναικών. Τα κορίτσια, παρότι ξεκίνησαν το πρωτάθλημα με τιμωρία, παρότι άργησαν λίγο να βρουν τον ρυθμό τους, παρότι λοιδορήθηκαν στη μεγαλύτερη διάρκεια της χρονιάς και τις θεωρούσαν τελειωμένες, απέδειξαν για άλλη μια φορά γιατί έχουν ολόκληρο σύνθημα για την πάρτι τους. Πήγαν με την ατελείωτη μαγκιά τους και σήκωσαν το κύπελλο και μετά με μειονέκτημα έδρας πήραν και το πρωτάθλημα από αυτές που είχαν βγάλει μεγάλη γλώσσα όπως είπε και η μεγάλη αρχηγός. Η μεγάλη Ρούξι που δυστυχώς χαιρέτησε και αποχώρησε από την ενεργό δράση.
Η πρωτοβουλία της ΠΑΕ να τις καλέσει στη φιέστα τίτλου του ποδοσφαιρικού τμήματος εκτιμήθηκε και από τον κόσμο αλλά και από τα φίνα κορίτσια.



Το πόλο ανδρών είναι το "πονεμένο" τμήμα imho. Δεν ξέρω το όνομα ούτε ενός παίκτη, ξέρω όμως ότι οι αθλητές πήγαν στο final four του πρωταθλήματος όντας απλήρωτοι καιρό για να παίξουν όσο μπορούσαν. Δυστυχώς η χρονιά έκλεισε με την έκτη θέση η οποία απ' ότι έχω ακούσει από γνώστες του αθλήματος μας αδικεί. Δεν μπορώ να κρίνω γιατί δεν ξέρω καθόλου το άθλημα, απλά ξέρω ότι λίγα χρόνια τώρα είμαστε σταθερά στην Α1 κατηγορία γιατί παλιά ανεβοκατεβαίναμε.


Εκτός από τα παραπάνω ο Παναθηναϊκός έχει τμήματα και σε άλλα αθλήματα αλλά γι αυτά δεν έχω ιδέα και ούτε τον χρόνο να ψάξω τριγύρω στο internet για πληροφορίες.
Μέσα στο επόμενο διάστημα, περιμένουμε εξελίξεις, διοικητικές αλλά και μεταγραφικές που επηρεάζουν τα περισσότερα τμήματα οπότε φαντάζομαι σε συνάρτηση με το μουντιάλ να έχουμε πράγματα να λέμε.

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Η μισή ντροπή δική τους κ' η μισή ντροπή δική μας...

έτσι απαντάει η μαμά μου όποτε δεν είμαστε απολύτως σίγουρες αν κάτι που θέλουμε να κάνουμε, είναι politically correct. Αυτό ακριβώς ταιριάζει όμως και σε όλα όσα έχουν συμβεί την τελευταία εβδομάδα σε σχέση με τον τέταρτο τελικό του μπάσκετ με αποκορύφωμα την χθεσινή, εφιαλτική για τον Ελληνικό αθλητισμό, νύχτα.
Τα παιδιά στο panathinaikos press έχουν βάλει ένα ποστ το οποίο έρχεται σ' αυτά που θέλω και γω να πω. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.
Συνέχεια σ' αυτή τη χώρα κατηγορούμε τους χούλιγκαν του αθλητισμού, τους γνωστούς αγνώστους, τους ονομάζουμε "στρατούς των ΠΑΕ" αλλά πάντα των "άλλων"...είναι τα κακά παιδιά των άλλων...όχι τα δικά μας...τα δικά μας δεν είναι ποτέ κακά παιδιά, απλά παρασύρονται, είναι ευκολόπιστα, λίγο μωρέ εκνευρίστηκαν, προκλήθηκαν...δεν έφταιγαν....
Πάντα η ίδια καραμέλα δικαιολογιών, οι ίδιες εύκολες λύσεις, "δεν έφταιγαν, δεν ήθελαν, μην μας τιμωρήσετε". Όλα στο βωμό της κατευθυνόμενης σε κάποιες περιπτώσεις βίας ή και της "δε βαριέσαι μωρέ, ποιος ασχολείται τώρα" βίας. Το δεύτερο είδος βίας είναι κατά τη γνώμη μου και το χειρότερο.
Οι περισσότεροι φίλαθλοι ή/και οπαδοί τα τελευταία χρόνια το μόνο που κάνουμε είναι να σοκαριζόμαστε, να αηδιάζουμε και να καταδικάζουμε τα κάθε είδους επεισόδια είτε γίνονται από δικούς μας είτε από άλλους. Συμμετέχουμε σε ατέρμονες και άνευ ουσίας, ως επί το πλείστον, συζητήσεις για το ποιος φταίει και ως θαύματος πάντα φταίνε οι άλλοι περισσότερο.
Σ' αυτές τις συζητήσεις που ο κυρίως όγκος πέφτει στο "οι δικοί σας όμως πέρσι, πρόπερσι, τον μήνα που δεν είχε Σάββατο..." και όχι στο τι θα μπορούσε, θα έπρεπε να γίνει ή να γινόταν για να μην συμβούν αυτά. Ούτε σαφώς, στο τι θα κάνουμε εμείς ο καθένας μας από τη μεριά του την επόμενη φορά που θα είμαστε στο γήπεδο και θα δούμε τον διπλανό μας να κάνει κάποια μαλακία.
Βέβαια όταν μένουμε στις συζητήσεις καφενείου εγώ και (πιθανόν και) σεις και κανα δυο κολλητοί μας δεν έγινε και τίποτα, εμείς την επόμενη φορά που θα πάμε γήπεδο, θα φωνάξουμε, θα βρίσουμε ίσως και λίγο, θα πιούμε το καφεδάκι μας και θα κάνουμε χαβαλέ.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι τι κάνουν αυτοί που έχουν την δυνατότητα να φτιάχνουν νόμους, αυτοί που (δυστυχώς για μας) έχουμε ψηφίσει για να λύνουν τα προβλήματα του κόσμου. Είναι επιεικώς απαράδεκτο να ακούς τις ίδιου τύπου καφενειακές συζητήσεις από τους ανεύθυνους υπεύθυνους μας. Τις ίδιες συζητήσεις που σιγά σιγά θα ακούσουμε αυτές τις μέρες. Συζητήσεις που θα μιλάνε για το δέντρο και θα χάνουν για άλλη μια φορά το δάσος, το δάσος που κοντεύει τόσα χρόνια να γίνει ζούγκλα, αν δεν έχει ήδη γίνει.
Οι προηγούμενες μέρες όπως και η σημερινή, ήταν γεμάτες απαράδεκτα πράγματα και απαράδεκτες κινήσεις από απαράδεκτους ανθρώπους. Πρώτοι πρώτοι και με διαφορά οι δημοσιογράφοι-αθλητικογράφοι μας και οι εφημερίδες που λυμαίνονται τα ηλίθια μυαλά ανθρώπων χωρίς στοιχειώδη παιδεία. Μην αρχίσετε...δεν μιλάω μόνο για τους γαύρους. Οι δικοί μας ανεγκέφαλοι έχουν κάνει παρόμοιες αν όχι ίδιες με τις χθεσινές καταστάσεις.
Όλες αυτές τις μέρες από την Τετάρτη, οι τρεις εφημερίδες γαύρικων συναισθημάτων με μέγα οδηγό την καινούργια τους φυλλάδα δυναμίτιζαν το κλίμα, λέγοντας για το πόσο αδικημένοι από την διαιτησία ήταν (είναι και θα είναι εις τον αιώνα των αιώνων...)η ομάδα τους, πετυχαίνοντας τρία σημαντικά πράγματα. Πρώτον και κύριον, αύξησαν θεαματικά τις πωλήσεις τους σε μια αγορά κορεσμένη από την πληθώρα αθλητικού τύπου. Δεύτερον και πολύ πιο βασικό για τους "χορηγούς" τους, αποπροσανατόλισαν το κοπάδι προβάτων, που σιγά σιγά με χρόνια δουλειάς δημιούργησαν, από τα πραγματικά προβλήματα της ομάδας τους. Τρίτον και εξίσου σημαντικό, έριξαν το τελευταίο δοχείο λαδιού στην εστία που έχουν δημιουργήσει και συντηρούσαν όλη τη χρονιά. Αρωγούς σε αυτή τη προσπάθεια τους είχαν, τις περισσότερες, μέρες τις λεγόμενες "αντικειμενικές" εφημερίδες, όπως συμβαίνει χρόνια τώρα.
Δυστυχώς, οι εφημερίδες των γαύρων δεν ήταν οι μόνες με εμετικά πρωτοσέλιδα. Οι λεγόμενες "παναθηναϊκές" (ναι το παναθηναϊκές μπαίνει εντός εισαγωγικών) εφημερίδες είχαν και αυτές το μεγάλο τους μερίδιο στην πόλωση των ημερών. Μια συλλογή τέτοιων δημοσιευμάτων είναι αυτή που έχουμε βάλει από το panathinaikos press στην αρχή του κειμένου.
Εγώ, ο psi, οι οικογένειες μας, κάποιοι συνάδερφοι, βλέπαμε όλη αυτή το δηλητήριο και τις κατηγορίες που εκτοξεύονταν εκατέρωθεν και ξέραμε ότι αυτό το παιχνίδι, ο τέταρτος τελικός, αν ξεκινούσε, δεν θα πήγαινε καλά...το απευχόμασταν όλοι, αλλά το βλέπαμε να πλησιάζει.
Τα μέτρα ασφαλείας που πάρθηκαν ήταν σύμφωνα με την προσφιλή έκφραση δρακόντεια. Στην είσοδο τους, οι αστυνομικοί έκαναν έλεγχο μέχρι και στους υπαλλήλους της εταιρείας security που θα φυλούσε τον χώρο ώστε να σιγουρευτούν ότι τίποτα δεν θα περνούσε μέσα. Απορίας άξιο το πως πέρασαν τόσα δυναμιτάκια, καπνογόνα και μπουκάλια. Διάβασα μέχρι και για ένα αυτοσχέδιο μαχαίρι!!! Ήμαρτον παιδιά!! Κατάδικοι σε φυλακές υψίστης ασφαλείας όπως στις ταινίες είμαστε?!
Παρότι τα επεισόδια ξεκίνησαν νωρίς, κανείς για άλλη μια φορά, δεν θορυβήθηκε... Παρότι το σύνθημα που δονούσε το γήπεδο ήταν " Πρωτάθλημα θα πάρουμε μονάχα με τη βία" (ή κάπως έτσι) κανείς δεν έβλεπε που θα πάει το θέμα.
Το αποτέλεσμα μια σειράς ενδείξεων προς το κακό, απλά αγνοήθηκαν, εσκεμμένα ή μη δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι το ότι η ζωή των άνθρωποι που ήταν μέσα στο παρκέ, δικοί μας αλλά και των άλλων, κινδύνευε για άλλη μια φορά. Οι άνθρωποι που είχαν πάει εκεί να βγάλουν το μεροκάματο, ματ & security, κινδύνευαν εξίσου. Οι οικογένειες όλων όσων δεν ήταν στις εξέδρες να το παίζουν κάφροι, ανησυχούσαν για τους δικούς τους ανθρώπους. Ο πολιτισμένος κόσμος (ναι, αυτός που ήταν στα δέντρα όταν εμείς είχαμε την ακρόπολη) μας κοιτούσε με αηδία. Εμείς όμως για άλλη μια φορά, όπως πέρσι στο Final four του Βόλεϊ, είχαμε έναν αγώνα να διεξάγουμε. Σε τι συνθήκες δεν έχει καμία σημασία. Το θέμα είναι να γίνει ο αγώνας, να πάρουμε τα λεφτά, τις τηλεθεάσεις,να μην χρειαστεί ν ασχοληθούμε με άλλα προβλήματα.
Γιατί σύμφωνα με τους ανεύθυνους υπεύθυνους μας, βία στα γήπεδα δεν υπάρχει. Όχι όπως λέμε "Καλά αυτή η γκόμενα δεν υπάρχει" , όπως λέμε δεν υφίσταται. Αυτοί που τα σπάνε στα γήπεδα, που πετάνε ότι βρουν μπροστά τους (μέχρι και τα μάρμαρα του γηπέδου, τα οποία μάλλον τα σπάνε με τη βαριοπούλα που κάθε σωστός φίλαθλος οφείλει να έχει μαζί του) σε κάθε μη επιθυμητή περίσταση, πρέπει να είναι εξωγήινοι ή φαντάσματα-πνεύματα ή οι υπεύθυνοι είναι παπάρες. Διαλέξτε όποια εξήγηση σας φαίνεται πιθανότερη, εγώ θα διαλέξω το φαντάσματα-πνεύματα (όπως στο supernatural που ο psi δεν θέλει να δούμε), γιατί αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω πως ξεγλιστράν από τους ενδελεχείς ελέγχους των οργάνων της τάξης.
Αυτά τα φαντάσματα-πνεύματα τριγυρνούν στα γήπεδα όλης της Ελλάδος, (όπως στον Β' παγκόσμιο πόλεμο, κυκλοφορούσαν τα gremlin στην Raf και κατέστρεφαν τ αεροπλάνα) και δημιουργούν προβλήματα και κάνουν επεισόδια. Ενίοτε καταλαμβάνουν τα σώματα αθώων πολιτών και τους ωθούν στις εξοργιστικές αυτές πράξεις. Με άλλα λόγια, οι ΠΑΕ, οι ΚΑΕ, οι ΑΟ, οι ΑΕ και όλοι οι υπόλοιποι συνδυασμοί γραμμάτων που ασχολούνται με τον αθλητισμό, δεν ξέρουν, δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα. Και στον 4ο τελικό μπάσκετ, πολλές άλλες ενώσεις (ΚΕΔ, ΕΣΑΚΕ) μας έδειξαν πόσο εύκολο είναι να αγνοείς αυτό που αρνήσε ότι υπάρχει, ακόμα και αν στο πετάξουν μπροστά στα πόδια σου. (Κάπως όπως η Scully δεν δεχόταν την ύπαρξη εξωγήινων ακόμα και όταν το UFO πέταγε πάνω από το κεφάλι της.)


(αυτή η φωτό με τους παίκτες μας να τρέχουν για κάλυψη και τους εργαζόμενους στη γραμματεία να φοβούνται δείχνει την πραγματική διάσταση των πραγμάτων)

Την Κυριακή όλη η Ελλάδα είδε ποιο ακριβώς είναι το μπάσκετ στην Ελλάδα. Όπως πριν λίγο καιρό είδαμε ποιο είναι το χάντμπολ στην Ελλάδα, Όπως νωρίτερα φέτος είδαμε ποιο είναι το ποδόσφαιρο (δεν ξέρω ποια φετινά έκτροπα να πρωτοδιαλέξω), το βόλεϊ , το πόλο... δεν ξέρω αν έγιναν επεισόδια και σε κάποιον αγώνα πινγκ πονγκ ή ξιφασκίας...
Η πολιτεία, όλα αυτά τα είδε , τα σχολίασε, την αηδίασαν και όπως μια βρωμιάρα οικιακή βοηθός, σήκωσε το χαλάκι του πρωταθλήματος και τα έριξε από κάτω. Ανέβασε και το βάθρο του πρωταθλητή, χαμογέλασε στις φωτογραφίες δίπλα στο κύπελλο και έστρωσε πρόχειρα τα σημεία που η "βρώμα" περίσσευε.
Έτσι να καλύψει λίγο την μπόχα, μέχρι να έρθει η ώρα να μαζέψουμε πάλι τα χαλιά και να ξεκινήσουμε καινούργιο πρωτάθλημα. Τότε, όταν αυτά θα αρχίσουν να ξαναβγαίνουν μπροστά μας, θα δείξουμε έκπληκτοι που όλες οι προσπάθειες που κάναμε δεν βρήκαν απήχηση, κοροϊδεύοντας άλλη μια φορά μόνο τους εαυτούς μας.
Κινούμενες σ' αυτόν τον γνώμονα, οι εφημερίδες της Δευτέρας , καταδίκαζαν τα επεισόδια και εκθείαζαν τον αιώνιο πρωταθλητή Παναθηναϊκό (οι "παναθηναϊκές" και οι "αντικειμενικές"), ή έβριζαν την άδικη διαιτησία που οδηγεί σ' αυτά τ αποτελέσματα (οι γαύρικες). Κατά την άποψη μου, εκτός από τις εφημερίδες της ΑΕΚ που είναι πάντα σε ένα δικό τους κόσμο αγγελικά πλασμένο, τα πρωτοσέλιδα όλων των εφημερίδων ήταν απαράδεκτα, της Πράσινης δε, από τα χειρότερα που έχω δει.



Ναι ξέρω ότι μόλις το διαβάσει θα με πάρει ο μικρός μου αδερφός να μου αρχίσει τα "είσαι υπερβολική" και λοιπές πίπες αλλά αυτό ακριβώς το πρωτοσέλιδο δείχνει τον θάνατο του αθλητισμού στη χώρα μας.
Όταν η εφημερίδα η οποία ανήκει στον γιό του ιδιοκτήτη της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού (της οποίας ομάδας η σωματική ακεραιότητα για άλλη μια φορά κινδύνευσε σε κάποια από τα χειρότερα επεισόδια που έχουν γίνει στο μπάσκετ), βγαίνει χωρίς ν αφιερώνει ΟΛΟ το πρωτοσέλιδο στην ντροπή των επεισοδίων, αλλά λέγοντας "Καρυδάτους επιβήτορες" (σιγά παιδιά κατουρήστε και λίγο) τους ίδιους παίκτες που λίγο καιρό λοιδορούσε επειδή δεν πέρασαν στο final four της Euroleague, καταλαβαίνεις πόσο χαμηλά έχουμε πέσει.
Πόσο χαμηλά έχουμε πέσει στο ήθος και στη λογική, σαν φίλαθλοι και σαν οπαδοί. Πως δεν πρόκειται ν αλλάξει τίποτα αν πρώτα δεν φάνε ένα γερό πρόστιμο για τα πρωτοσέλιδα τους οι αθλητικές εφημερίδες. Μετά να πιάσουμε όλους αυτούς που οι φάτσες τους φαίνονται ολοκάθαρα στην τηλεόραση, άρα και στις κάμερες του γηπέδου, την ώρα που κάνουν μαλακίες και να τους κλείσουμε μέσα. Μετά να βρούμε μια Θάτσερ και να τους γαμήσουμε τον κώλο, να μην μπορούν να ξανακαθίσουν σε καθισματάκι γηπέδου μέχρι να κάνουν εγγόνια.
Ώστε να μην φοβάται ο καθένας μας να πάρει στο γήπεδο το ανιψάκι του ή το παιδάκι του να δει τον αγώνα για τον χαβαλέ της φάσης. Να μπορέσουμε αρχικά να δούμε τέτοιους αγώνες σαν της Κυριακής χωρίς τα επεισόδια και στο μέλλον...ποιός ξέρει...όταν θα είμαι σαν την 90χρονη θεία μου να μπορώ να πάω και 'γω σε έναν τελικό στο ΣΕΦ όπου οι απέναντι δεν θα θέλουν να μου βγάλουν τα έντερα και να μου τα ταΐσουν ωμά.

Αυτό το κείμενο ξεκίνησα να το γράφω χθες το μεσημεράκι αλλά κάτι η δουλειά, κάτι οι παράλογες απαιτήσεις του psi να φάει το βράδυ μετά τη δουλειά με ανάγκασαν να το τελειώσω σήμερα. Γι' αυτό θα βρείτε χρονικά παράδοξα αφού σε κάποια σημεία αναφέρομαι στον τελικό του μπάσκετ λέγοντας χθες.
Αυτή η καθυστέρηση όμως με βοηθάει να μοιραστώ το κείμενο του miltou τον οποίο διαβάζω πάντα, ακόμα και όταν το καυστικό του χιούμορ επιτίθεται δίκαια ή άδικα στην ομάδα μας. Αν θέλετε να το διαβάσετε, εδώ, αν δεν θέλετε, εσείς χάνετε.

Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

Έμεινε μόνος του....

Ένας μετά τον άλλο αγνοούν τον Γ.Βαρδινογιάννη και τις εκκλήσεις για ενότητα οι μέτοχοι.Κατά σειρά Βγενόπουλος,Θ.Γιαννακόπουλος και Παύλος έκαναν στην άκρη...
 
Ο κύβος ερίφθη και ένας ένας οι μέτοχοι εγκατέλειψαν οριστικά το καράβι της πολυμετοχικότητας. Οι επικοινωνιακές νίκες του Γ.Βαρδινογιάννη αποδείχτηκαν στρακες στρουκες καθώς βρίσκεται πλέον στη δυσκολότερη στιγμή των τελευταίων ετών...
Πριν λίγη ώρα οι φίλαθλοι αποδοκίμασαν τον ίδιο τον Γ.Βαρδινογιάννη στο μπασκετ και είναι πλεον σαφές οτι ο ΠΑΟ επιστρέφει σε εποχές προ 2008 σχετικά με το κλίμα που επικρατεί.
Ο κόσμος σιχτήρισε την ώρα και τη στιγμή που πήρε τον τίτλο η ομάδα.
Ο Τζιγκερ επέλεξε να βγει μπροστά ,φώναξε μια ομάδα οπαδών οργανωμένων ,αλλά προφανώς θα πρέπει να αντιληφθεί οτι οι υπόλοιποι 55.000 που πανε στο γήπεδο και νου και κρίση έχουν και καταλαβαίνουν τα πάντα.
Η πρόσληψη Γόντικα σε ένα ρόλο με πολλές αρμοδιότητες θα βοηθήσει τεχνοκρατικά και σε οικονομοτεχνικά θέματα αλλά είναι απορίας άξιο με ποια εμπειρία στο αντικείμενο θα επιλέξει να βάλει υπογραφή ο κ. Γόντικας για τον αν είναι καλός ο στόπερ ή ο χαφ για να πληρώσει η ΠΑΕ λεφτά της.
Θα του το πει ο νέος τεχνικός διευθυντής ; Μάλιστα...
Και τότε ποιος ο ουσιαστικός του ρόλος;... Nα συντάσσει ως δικηγόρος συμβόλαια;...
Μάλλον όχι ...Θα ήταν ανώφελη η πρόσληψη...
Ο ΓΟΝΤΙΚΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΦΙΛΙΠΙΔΗΣ ΤΟΥ 2010.
Ο άνθρωπος του Βαρδινογιάννη που θα τρέχει τα ζητήματα αλλά και που στις στραβές θα γίνεται και ο κυματοθραύστης του.
Είναι λίγο οξύμωρο βέβαια το σχήμα...
ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΕΒΑΖΑΝ ΤΟ ΔΟΜΑΖΟ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΒΟΛΕΙ ΤΟΥ ΠΑΟ ΕΠΕΙΔΗ ΞΕΡΕΙ ΚΑΛΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ Η ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ.
Ο Φιλιππίδης απέτυχε παταγωδώς στην ΠΑΕ διέπρεψε όμως στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Αλήθεια από αυτή την επιλογή του ο κ. Βαρδινογιάννης δεν έμαθε;
Παράλληλα ο κόσμος αναρωτιέται γιατί ο ίδιος ο Γ. Bαρδινογιάννης δεν δείχνει εμπράκτως σημάδια να βοηθήσει ενεργά.
Χτες ζητούσε ενότητα και σήμερα έστειλε με επιστολή στο Δ.Σ τις απόψεις του .
Δεν κατέβηκε  ο ίδιος για να δηλώσει παρών ,έστω μια φορά,αλλά έστειλε τους αντ' αυτού και πάλι.
Ίσως οι δραματικές εξελίξεις να έφεραν το σημείο μηδέν . Την ώρα που θα πρέπει επιτέλους να μπει μπροστά ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού και να κάνει στην άκρη τους υπαλλήλους.
Να μπει μπροστά να πολεμήσει τη βρομιά και τη δυσοδία του ποδοσφαίρου με σκοπό το καλό της ομάδας.
Να παλέψει το κατεστημένο στα θεσμικά όργανα ΕΠΟ, SUPER LIGA.
Να διαχειριστεί ο ίδιος άμεσα τους παίκτες και τον προπονητή με φυσική παρουσία και οχι με αντιπροσώπους.
Να επιλέξει τις μεταγραφές και να κάνει ταμείο για τις επιλογές του ο κόσμος στο τέλος.
Να συσπειρώσει τον κόσμο και να τον κάνει να πάει στο ΟΑΚΑ με τις ενέργειές του.
Να αντιμετωπίσει άμεσα και όχι από μακριά όλο το φάσμα των φιλάθλων και όχι αντιπροσωπείες με ραντεβού στο γραφείο του .
Να αντισταθεί στην πολιτεία και να επιβάλει με την ισχύ του το συμφέρον του συλλόγου που είναι και δικό του συμφέρον σε θέματα όπως το γηπεδικό.
Να δείξει επιτέλους οτι υπερασπίζεται τις επενδύσεις του ...
Έφτασε η ώρα να το κάνει και να  πάρει τις ευθύνες σε πρώτο χρόνο και όχι κατόπιν εορτής...
θα το τολμήσει;...Kανείς δεν ξέρει...
Διαφορετικά ο ΠΑΟ μπαίνει σε κυκεώνα....


Ρουλαλάδες.

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

2 Ιουνίου 1971. Γήπεδο: Wembley. Τελικός!










Σαν σήμερα, στις 2 Ιουνίου του 1971, ο "Μεγάλος Σύλλογος" έγραφε την πρώτη, τη μεγαλύτερη μέχρι τώρα ευρωπαϊκή του σελίδα σε ένα βιβλίο που οι φίλαθλοί του δεν θα σταματήσουν ποτέ να αναζητούν τη νέα έκδοση! Ο Παναθηναϊκός του Φέρεντς Πούσκας με τους: Οικονομόπουλο, Τομαρά, Σούρπη, Καμάρα, Βλάχο, Ελευθεράκη, Καψή, Δομάζο, Φυλακούρη, Γραμμό και Αντωνιάδη πάτησε το χορτάρι του θρυλικού Γουέμπλεϊ, σε έναν τελικό που μπορεί να χάθηκε όμως ανάγκασε περί τους 300.000 (!!!) φίλους, όπως αναφέρει εφημερίδα της εποχής, να δημιουργήσουν υποδοχή ηρώων στην Αθήνα. Δεν ήταν λίγοι βέβαια και οι οπαδοί του Τριφυλλιού που βρέθηκαν στον ναό του ποδοσφαίρου για να συμπαρασταθούν στους παίκτες του αείμνηστου Φέρενς Πούσκας, περίπου 25.000.

Η ταυτότητα του Τελικού

Γήπεδο: Γουέμπλεϊ
Εισιτήρια: 83.179
Εισπράξεις: 183.000 λίρες
Σκόρερ: 5΄ Bαν Nτάικ, 87΄ αυτ. Kαψής
Διαιτητής: Τζακ Τέιλορ (Αγγλία)
Επόπτες: Κιθ Χόοθλι, Πατ Πάρτριτζ (Αγγλία)
Τηλεοπτική αναμετάδοση: Μέσω Γιουροβίζιον σε 100.000.000 τηλεθεατές παγκοσμίως
Τηλεοπτική μετάδοση σε Ελλάδα: ΕΙΡΤ (21:45 ώρα Ελλάδος)
Περιγραφή: Γιάννης Διακογιάννης


Πώς είδε το ματς ο διεθνής Τύπος

EKIΠ: «Xωρίς να λάμψει στέφθηκε Πρωταθλητής Eυρώπης ο Άγιαξ. Tο ελληνικό θαύμα δεν έγινε, όμως οι Έλληνες δημιούργησαν προβλήματα στους Oλλανδούς. O Δομάζος θα μείνει με τη βεβαιότητα ότι γοήτευσε τους πάντες στο ναό του ποδοσφαίρου».

KOPIEPE NTEΛO ΣΠOPT: «Συνεχίστηκε η κυριαρχία των Oλλανδών. Δεν άντεξαν οι πεισματάρηδες Έλληνες στην ανωτερότητα του Άγιαξ».

NTEΪΛI MEΪΛ: «O Άγιαξ σκαρφάλωσε στην κορυφή της Eυρώπης, αλλά ο εξαιρετικός Παναθηναϊκός είναι αυτός που θα μείνει στη μνήμη μας».