Μ: Καλημέρα, Συγχαρητήρια αγόρι μου να πούμε.
Γ.: Ευχαριστώ πάρα πολύ.
Μ: Αυτό το ίδιο έχουν και οι δικοί μου, το ίδιο πράγμα, δεν μπορούν να κοιμηθούμε.
Γ. Ναι, κύριε Μάκη, καλά, δεν έχω κοιμηθεί.
Μ.: Το ίδιο παθαίνουν κι οι άλλοι, οι δικοί μου, δεν μπορούν να κοιμηθούνε.
Γ. Τόσο πολύ κύριε Μάκη;
Μ: Κι όσο περισσότερο παίξουνε τόσο γίνεται. Κατ' αρχάς έλα να σου πω, εχθές κοιτάγανε, το βλέπαμε με τον Μαντζουράκη και τον γενικό αρχηγό στο ξενοδοχείο το Sofitel. Ξέρεις τι είπαν όλοι; «Ο μόνος που παίζει με ψυχή και είναι έτοιμος να τους φάει όλους είναι ο Μπουρούσης», χωρίς να ξέρουνε τίποτε…. (γέλια).
Γ: Α δεν ξέρουν, έχουν (ακατάληπτο)… (γέλια)
Μ: Ολοι οι άλλοι παίζανε σε δεύτερο βαθμό από εσένα να πούμε. Και από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό.Δηλαδή, εσύ έπαιζες μία, μη σου πω δύο πιο δυνατά. Αφού κάποια στιγμή που βάρεσες αυτό το κάρφωμα στο τελευταίο δίλεπτο, σηκωθήκανε οι Αγγελόπουλοι και χοροπηδάγανε, τους έδειχνε η τηλεόραση.
Γ.: Ηρθαν και οι βλάκες από κάτω, ήρθαν αν μου μιλήσουνε, αλλά εγώ έκανα τον μ…, έφυγα. Κύριε Μάκη μόνο ότι τελείωσε το φάρμακο, να ξέρετε!
Μ: Εντάξει, αγορίνα μου, θα σου φέρω εγώ. Πότε θέλεις εσύ άλλο;
Γ: Ε, τώρα θέλω για τους τελικούς.
Μ: Πότε θέλεις αγόρι μου;
Γ.: Μέσα Μαϊου
Μ: Ε καλά ρε παιδάκι μου, έχεις τρελαθεί; Θα σου έχω ετοιμάσει να πούμε, εντάξει. Θα σου έχω φτιάξει αγόρι μου.
Γ.: Εντάξει κύριε Μάκη, Φεύγετε για Καβάλα ή θα σας δούμε;
Μ: Όχι, το απόγευμα, θα έρθω, να δω το ματς σε σας, δεν πάω στο γήπεδο, να τους δώσω και την τιμή να πάω στο γήπεδο στους μπινέδες αυτούς! Μάλλον μεθαύριο θα φύγω για Καβάλα για 1-2 μέρες για να πάω να τους πληρώσω να πούμε.
Γ.: Εγινε, θα τα πούμε.
Μ: Εγινε αγόρι μου, συγχαρητήρια λεβέντη μου.
