Για ακόμα μια φορά, γίναμε μάρτυρες μιας παρωδίας που έλαβε χώρα σε μία αρένα, σε μία μάχη για το ποιος θα κερδίσει τη μεγαλύτερη διαφήμιση και λεζάντα στις πλάτες του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ. Από αυτό το πράγμα δε θα μπορούσαν να λείψουν οι γνωστοί-άγνωστοι που τόσα χρόνια ασελγούν πάνω στο πτώμα του ΠΑΟ.

Για ακόμα μία φορά ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ έγινε ο φτωχός συγγενής και το πεδίο προπαγάνδας από διάφορους. Ο κόσμος του για άλλη μία φορά ήταν το θύμα. Είχαμε γράψει ότι μέχρι και το πέρας της εκδήλωσης για τον Ερασιτέχνη, παρά τις όποιες διαφωνίες είχαμε, είτε αυτές αφορούσαν το ίδιο το περιεχόμενο της εκδήλωσης, που ήταν για τον Παναθηναϊκό, αλλά... ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΟΣ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΨΥΧΗΣ, είτε το οργανωτικό κομμάτι είτε τη διαφημιστική καμπάνια και γενικά για το στήσιμο όλης της εκδήλωσης, δεν θα μιλούσαμε αλλά θα στηρίζαμε με οποιονδήποτε τρόπο μπορούσαμε. Άλλωστε η αγάπη μας για τον Ερασιτέχνη είναι γνωστή, αδιαμφισβήτητη και οι μικρότητες και οι διαφωνίες δεν χωρούν στα προεόρτια.

το υπόλοιπο κείμενο είναι στο:  

 

Το 1995 που πήγαινα ξιφασκία στον παναθηναϊκό η κατάσταση ήταν ίδια.  Προπόνηση μέσα σε νερά, σπασμένες πίστες, σκουριασμένα σπαθιά... Η κατάσταση όσο πάει και χειροτερεύει... Γιαυτό σήμερα, όλοι εκεί. Πάρτε εισιτήρια και ας μην πάτε. Κάντε τα δώρο... Αξίζει!

Υπενθύμιση.

τα αγαθά κόποις κτώνται

το είδα πρώτα στο panathinaikos press.

Η μεγαλύτερη αλήθεια.

φοβερό άρθρο του  Old Boy 

Καμιά φορά βοηθάνε οι μέρες για να πεις καλύτερα αυτό που θες. Ξημερώνοντας Πρωταπριλιά δεν μπορεί παρά να σου έρθει στο νου -για την ακρίβεια να σου έχει ήδη έρθει από τα μισά της τέταρτης περιόδου- ο τίτλος του ποστ σου. Γιατί αυτή η ομάδα είναι ό,τι πιο αληθινό έχει επιδείξει ποτέ ο ελληνικός αθλητισμός. Η αλήθεια της δοκιμάζεται στα χρόνια που περνάνε και αποδεικνύεται κάτι περισσότερο από ανθεκτική.

Οι αθλητικογράφοι αλλά και οι οπαδοί συνηθίζουμε να μιλάμε πάντα με υπερβολές, σε βαθμό που οι λέξεις να χάνουν εντελώς την κυριολεκτική τoυς έννοια. Ωστόσο πρέπει κανείς να είναι οπαδός αυτής της συγκεκριμένης ομάδας και να είναι βράδια του Μαρτίου του 2011, για να συνειδητοποιήσει ότι τώρα η λέξη υπερηφάνεια σημαίνει ακριβώς αυτό που λέει. Είσαι δηλαδή υπερήφανος την ώρα που παίζονται οι αγώνες, την ώρα που παλεύονται οι αγώνες, την ώρα που κερδίζονται οι αγώνες, και είσαι υπερήφανος όχι για τις νίκες, όχι για τις μάχες, όχι για τις προκρίσεις, όχι για ό,τι διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια σου αποκομμένα από το παρελθόν, αλλά και για ό,τι έχει διαδραματιστεί μπροστά στα μάτια σου τόσες πολλές φορές τα προηγούμενα χρόνια. Υπάρχει μια προστιθέμενη αξία αναμνήσεων που συνεχώς και συσσωρεύεται, που σε κάνει να αισθάνεσαι πιο σίγουρος για αυτά που ζεις.

PUTA BARCA !!!!!!!!! (ΦΥΓΑΜΕ ΓΙΑ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ!)

Ποια Μπαρτσελόνα, ποιοι... διαιτητές; Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει αυτόν τον Παναθηναϊκό (78-67), που πάει ολοταχώς για... το έκτο για παρέα! Πανδαιμόνιο από περίπου 23.000 «πράσινους» στο ΟΑΚΑ! Με Σιένα στον ημιτελικό!

εντωμεταξύ στην Ιταλία.... :