Eπεράσαμε όμορφα...

Το έχω παραδεχθεί ξανά, όταν έχει να κάνει με την Πανάθα, είμαι προληπτική όσο δεν παίρνει. Οπότε χθες, μόλις έστειλα τον psi για δουλειά, ξεκίνησα να προετοιμάζω το σπίτι για το ντέρμπι. Έστρωσα καταπράσινα σεντόνια στο κρεβάτι, φόρεσα πράσινη φόρμα και γκριζοπράσινη μπλούζα (δεν ξέρω γιατί έχω αυτό το κόλλημα αλλά τις εμφανίσεις και τις μπλούζες της ομάδας τις έχω μόνο για το γήπεδο), το σαλόνι είναι γεμάτο πράσινα πανό κλπ οπότε δεν χρειαζόταν κάτι, και σίγουρη ότι όλα ήταν σε σωστή σειρά μπήκα στην αναμονή για τον αγώνα.

Γύρω στις 18:10, χτύπησε το τηλέφωνο και ο (δυστυχώς) γαύρος κουμπάρος μας, ζήταγε να έρθει να δει τον αγώνα μαζί μας σπίτι. Δεν σας κρύβω ότι μ' έλουσε κρύος ιδρώτας...το έχουμε σαν αρχή να μην βάζουμε γαύρους στο σπίτι μας ημέρες τέτοιων αγώνων ανεξαρτήτως αθλήματος...ήθελα να πω όχι, στο μυαλό μου το μικρό πράσινο παναθηναϊκάκι μου φώναζε "μην τον αφήσεις να μπει σπίτι...ΟΟΟΟΟΧΙΙΙΙΙΙΙ" όμως δεν γινόταν...είναι ο κουμπάρος for fraks sake...οπότε ψέλλισα..."ναι βέβαια, ο psi θα δουλεύει αλλά εγώ θα είμαι σπίτι...μπορεί να ρθει"...ένοιωθα χάλια...σαν να πρόδιδα την ομάδα και σαφώς και την υπόσχεση στον άντρα μου ότι κανένας γαύρος δεν θα μπει στο σπίτι μας σε σημαντικούς αγώνες...τώρα μου έμενε να ελπίζω ότι ο "Πρά-σι-νος Θε-ός Παναθηνά-ικός" θα έκανε αυτό που ξέρει.
Μέχρι να έρθει ο γαύρος και να ξεκινήσει το παιχνίδι, τριγύριζα στο σπίτι χοροπηδώντας και τραγουδώντας συνθήματα , δυστυχώς από αυτά που δεν αρέσουν στον κύριο Βγενόπουλο. Στην έναρξη όλα ησύχασαν στο σπίτι, οι καφέδες ήταν στο τραπέζι και τα βλέμματα στην οθόνη. Δεν ξεκινήσαμε καλά...κλεινόμασταν πολύ στην άμυνα και δεν μπορούσαμε να κάνουμε μια σωστή οργανωμένη επίθεση...είχα αρχίσει να νιώθω κόμπους κρύου ιδρώτα να ετοιμάζονται να κατέβουν στη ραχοκοκκαλιά και με το γκολ, ίδρωσαν και τα χέρια...Έχοντας ένα γαύρο μες το σπίτι αναγκάστηκα να παραδεχτώ outloud ότι ο σκατο Μιραλάς έβαλε ωραίο γκολ, νοιώθοντας μέσα μου το τρελό άγχος του ότι στα τελευταία παιχνίδια και ειδικά με τους γαύρους δεν ανατρέπουμε αποτέλεσμα...
Δεν ήμουν αισιόδοξη με το ξεκίνημα του 2ου ημιχρόνου αλλά όσο περνούσε η ώρα και δείχναμε πίεση, άρχισα να νιώθω πιο σίγουρη, σαν να θέλαν να κερδίσουν, ένα ξύπνημα...στο γκολ του Σισέ...Woooohoooo... ο κουμπάρος έδειξε ότι δεν τον πείραξε γιατί α) το χε παίξει στοίχημα χι και β) δεν θέλουν (οι γαύροι) να μείνει ο Νιόπλιας χωρίς δουλειά... πιάσε τ' αυγό και κούρευτο δλδ..

Το πέναλτι δεν το περίμενα να το δώσει ο Κάκος, δλδ πέναλτι μαρς βέβαια αλλά δεν περίμενα να το δώσει...μέχρι να το καρφώσει ο Djibrilαρος δεν κοίταγα απευθείας την τηλεόραση, την αλήθεια θα την πω...αλλά με το που μπήκε φιουυυυυυυυ τέλεια.
Ναι, ναι, ναι... περάσαμε ένα τέταρτο διαφωνώντας αν το πέναλτι ήταν ή όχι και αν ο Γαβραάμ έπρεπε να πάρει κόκκινη ή απλά κίτρινη ή να τον ευχαριστήσουν και να του δώσουν το επιθετικό φάουλ που κάθε γαύρος έχει συνηθίσει να δίνεται υπέρ τους.
Μ' αυτά και μ' αυτά η ώρα πέρασε με μένα κατά περιπτώσεις να λέω ήρεμα "Μα παίζουν με δέκαααααααα...πιέστεεεεεεεε αααααααααα πιέστεεεεεεε" αλλά δεν πιάνει όσο και να φωνάξω εγώ από το σπίτι και το σκορ παρέμεινε 2-1 μέχρι τέλους.
Ο κουμπάρος έφυγε γρήγορα γρήγορα την ώρα που εγώ έβλεπα τον Djibril μαζί με τον κόσμο που τόσο τον αγαπάει, λίγο επειδή είναι τρελός σαν εμάς, λίγο επειδή με κάθε ευκαιρία μας δείχνει ότι έχει και πάθος αλλά είναι και παικτάρα αλλά πάνω απ' όλα είναι φοβερός επαγγελματίας (κάτι που χρειαζόμαστε πολύ στην ομάδα.



Σ' αυτό το διάστημα ήρθε και ο psi, τρελαμένος επίσης με τη νίκη, και αρχίσαμε να βλέπουμε τις δηλώσεις κλπ των παικτών και των προπονητών. Περιττό να πω ότι όπως και όλοι οι Παναθηναϊκοί είπαμε ένα Wooohooo (καλά έτσι ακριβώς μπορεί να το είπα μόνο εγώ) την ώρα των δηλώσεων του Djibril. Ειδικά στο σημείο "all the week they were talking shit and didn't show any respect and we wanted to make them show respect" περίπου μ' αυτά τα λόγια.

Είχαμε πολύ καιρό να ακούσουμε παίκτη της ομάδας ποδοσφαίρου να λέει τα πράγματα με τ' όνομα τους όπως και η φωτό που έδειξε πως πραγματικά έχουν τα πράγματα γιατί παιδιά...ας είμαστε σοβαροί...εκτός από τις πάμπολλες κλωτσιές που έφαγε από τον Ριέρα ο Βύντρα, ήταν σίγουρα ήδη εκνευρισμένος από την περιβόητη φωτό της φυλλάδας των απογόνων. Εμένα ο Λουκάς (Ωωωωω θα 'σαι πάντα ο πελάτης του Λουκά...) ήταν, είναι και θα είναι η αδυναμία μου, γιατί αφ' ενός ότι ξέρει παίζει και προσπαθεί να βελτιώνεται αφετέρου έχει τσαμπουκά και τον έχει δείξει σε πολλές περιπτώσεις.
  Τεσπά, η βραδιά ήταν πολύ όμορφη...τα σημερινά πρωτοσέλιδα επίσης τέλεια και αναμενόμενα. Οι γαύρικες φυλλάδες, προσπαθώντας να κάνουν τα προβατάκια να νιώσουν καλά, λέγοντας για το πόσο τους αδίκησε η διαιτησία και για το πόσο ισοπεδωτικοί ήταν σε σχέση με μας τους άμπαλους και γω επειδή είμαι από γεννησιμιού μου σπαστικιά και όλο θέλω να βλέπω στοιχεία γι' αυτά που μου λένε, είδα τα στατιστικά

και δεν μπορώ να καταλάβω πως σε σφάζει η διαιτησία και σου χει ταυτόχρονα χρεώσει 13 φάουλ και στον αντίπαλο 24 αλλά και πάλι...είπαμε εγώ είμαι σπαστικιά.

  Αυτό το ντέρμπι τελείωσε πια, μας μένει η αυριανή μέρα να γελάσουμε με τους γαύρους φίλους ή συναδέρφους μας και να κάνουμε λίγο χαβαλέ γιατί την Τρίτη έρχεται ένα πολύ πολύ δύσκολο παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που πρέπει να κερδίσουμε αν θέλουμε να μπορούμε να συνεχίσουμε στον επόμενο γύρο του CL ή έστω του EL. Ας ευχηθούμε να δείξουν την μαγκιά τους και εκεί.