Τόση νύστα...τόση βαρεμάρα...

Σαν άνθρωπος δυστυχώς ή ευτυχώς βαριέμαι εύκολα. Αν κάτι δεν μπορεί να με "κρατήσει" χάνω το ενδιαφέρον και την αυτοσυγκέντρωση μου άμεσα. Ίσως φταίει που είμαι Δίδυμος, ίσως ο Ερμής να είναι ανάδρομος ή κάποιος πλανήτης σε λάθος θέση ή, ή λέω, να φταίει που ο Παναθηναϊκός δεν βλέπεται! Δεν βλέπεται αυτή η ομάδα φέτος, Ω Παναγιά μου και Ω Χριστέ και Απόστολε Γκλέτσο που έλεγε μια παλιά συνάδερφος και φίλη.

Το έχω πάθει φέτος ήδη δύο φορές να βλέπω αγώνα του Παναθηναϊκού με δύο διαφορετικά άτομα και να προτιμάμε να συζητάμε περί ανέμων και υδάτων παρά να βλέπουμε αυτό το άθλιο θέαμα. Εντάξει σήμερα ήταν εδώ η μαμά μου και θα πει κανείς ότι οκ με την μαμά της μια γυναίκα μπορεί εύκολα να παρασυρθεί σε άσχετες συζητήσεις, ακόμα και με μια μαμά σαν την δική μου που μέχρι πρότινος ξυπνούσε ακούγοντας αθλητικές εκπομπές στο ραδιόφωνο και μπορείς πάντα να είσαι σίγουρος ότι ξέρει το πρόγραμμα της κάθε αγωνιστικής τουλάχιστον σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ.
Όμως , όμως λέω την προηγούμενη φορά ήταν με τον πεθερό μου, ο οποίος έχει παίξει μπάλα σε τοπική παλιά ομάδα των αμπελοκήπων και όσο να 'ναι έχει μια αγάπη για την Πανάθα. Το κακό όμως , γιατί κακό είναι πλέον, έχει και απαιτήσεις από αυτήν. Όπως έχει και κάθε άνθρωπος που έχει δει τον Παναθηναϊκό στις καλύτερες του εποχές.
Το έχουμε ξαναπεί, το χειρότερο του να είσαι Παναθηναϊκός είναι το ότι δεν σε νοιάζουν αυτές οι λεγόμενες "επαγγελματικές νίκες" και παπάρια μάντολες. Σε ενδιαφέρει να βλέπεις να παίζεται μπάλα. Από τη δική σου ομάδα. Όχι από τον κάθε τυχαίο μικρό αντίπαλο που έρχεται στο ΟΑΚΑ ( το κατά συνθήκη γήπεδο μας, μια κατά συνθήκη έδρα) με την ιδέα καρφωμένη στο μυαλό των παικτών του ότι σ' έχουν.
Μην με παρεξηγείται, δεν έχω τίποτα απέναντι στην δυνατότητα των μικρών ομάδων να κοντράρουν στα ίσα τους λεγόμενους μεγάλους. Αλλά στα ίσα είπαμε. Όχι να βγαίνεις στο γήπεδο "όπου φυσάει ο άνεμος πάω..." να παίζεις βαριεστημένα και χαλαρά, δεν γαμιέται μωρέ κ' έχω κλείσει τραπέζι για το βράδυ, θέλω να μαι ξεκούραστος.

Ο Παναθηναϊκός δυστυχώς όλη τη χρονιά φαίνεται ότι και πάλι δεν έχει αγωνιστικό πλάνο. Η αδυναμία του να αναπτυχθεί, μπορεί να μην του κοστίζει σε όλους τους αγώνες βαθμούς αλλά στην ουσία του κοστίζει πολλά περισσότερα. Το να τρέχεις πέρα δώθε ημιπανικόβλητος προσπαθώντας να δώσεις την μπάλα στον Σισέ με κάθε ανορθόδοξο τρόπο που θα κατεβάσει η γκλάβα σου, στοιχίζει σε κούραση, νεύρα, άγχος...δεν είναι δυνατόν να μην μπορείς να κρατήσεις την μπάλα λίγο παραπάνω και να αναπτυχθείς ορθολογικά.
Δεν μπορείς να θες να θεωρείς τον εαυτό σου μεγάλη ομάδα και να έχεις λιγότερα κερδισμένα κόρνερ από τον Πανσεραϊκό. Να σε έχει κλείσει κάποια στιγμή και να σου κάνει την μια ευκαιρία μετά την άλλη και συ να πανικοβάλλεσαι απλά. Να χάνεις όοοολες τις πρώτες μπαλιές!!!! Ήμαρτον ρε παλικάρια, τι να υποθέσουμε πια? Ότι είστε τόσο άμπαλοι? Εντάξει κάποιοι μπορεί να είσαστε τελείως παλτά (άχρηστα κιόλας με την ζέστη που έχει ακόμα 04-11-2010 και είμαστε σχεδόν με κοντομάνικα) αλλά όλοι? ΟΛΟΙ????? Δεν γίνεται να είναι όλοι γιατί μόλις λίγο δουλέψουν τα σκατά που έχουν για μυαλό, κάνουν μια δυο καλές ενέργειες και τσουυυυυπ το βάζουν το γαμημένο το γκολάκι. Άρα? Άρα?
Τις πταίει ρε τομάρια? Βαρεθήκατε τη δουλειά σας? Σας έπιασε η οικονομική κρίση? Γιατί την τελευταία φορά που κοίταξα, και ζητώ συγνώμη αν κάνω λάθος, ούτε ένα σεντ δεν είχατε χάσει από τα εκατομμύρια που παίρνετε. Οπότε? Οπότε? Τι είναι τώρα?
Πριν λέμε, τους χαλάει ο Νιόπλιας κ' έτς και θά 'ρθει ο nuovo allenatore και θα σκιστούν τα τσογλάνια ν αποδείξουν τι μπορούν να κάνουν μπλα μπλα μπλα μπλα...τι να αποδείξουν όμως οι δημόσιοι υπάλληλοι? Προφανώς τίποτα και η καινούργια δικαιολογία για τώρα θα είναι ότι είναι κουρασμένοι, ότι θέλουν χρόνο να συνηθίσουν τον καινούργιο προπονητή, τον διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού...μπλα μπλα μπλα...
Τουλάχιστον ο Φερέιρα βγήκε και το είπε "Κύριοι, παίξαμε χάλια, τουλάχιστον κερδίσαμε"

Αυτά και πάμε γι άλλα, τουλάχιστον κερδίσαμε...

Όμως, όμως ρε πούστη μου, δεν θέλουμε "τουλάχιστον κερδίσαμε" θέλουμε να κερδίζουμε και να το χαιρόμαστε, όχι να μιζεριάζουμε. Αν θέλουμε μιζέρια έχουμε και στη δουλειά μας και εμείς δεν παίρνουμε εκατομμύρια για να την κάνουμε.

Υ.Γ. Εμένα προσωπικά μου άρεσε ο πολύ ήπιος πανηγυρισμός του Σισέ στο δεύτερο γκολ. Αυτός τουλάχιστον και καταλαβαίνει και χαλιέται όποτε παίζουμε έτσι άθλια.