103 Χρόνια Ένδοξης Ιστορίας

Σαν σήμερα, 3 Φεβρουαρίου του 1908 ιδρύθηκε ο μεγαλύτερος ελληνικός αθλητικός σύλλογος

Η ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑΣ*

ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΣΤΟ ΠΟΛΥΓΩΝΟ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ, 3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1908...

«...σε μία γωνιά από τις πολλές «ελεύθερες» που υπήρχαν στο Πολύγωνο, ο Γιώργος Καλαφάτης συγκέντρωσε τους φίλους του. Είχε φοβερή πειθώ. Και αύρα. Στο πλευρό του, ο αδελφός του Αλέξανδρος και ο Δημήτρης Δουκάκης. Ήταν 3 Φεβρουαρίου 1908. Η πρώτη ημέρα της ανατριχίλας...»

Εκείνη την ημέρα στο Πολύγωνο, που ήταν τόπος συνάντησης της νεολαίας της εποχής, συγκεντρώθηκε η «παρέα των Καλαφάτηδων». Ήταν όλοι εκεί. Οι φίλοι οι καλοί και πραγματικοί. Για να ακούσουν τον 18χρονο Καλαφάτη κι αυτά που είχε να τους πει. Και, εν τέλει, να θέσουν τις βάσεις για τη δημιουργία του νέου Συλλόγου, «...της ομάδος που δεν άργησε να γίνη η λατρεία όλων των Αθηναίων φίλων και μη του Ποδοσφαίρου και του Αθλητισμού» (Λουκάς Πανουργιάς, 1955).

Ο χρόνος για να σκεφτούν και να αποφασίσουν δεν ήταν πολύς. Όλοι λες και είχαν στο μυαλό τους το όραμα του Καλαφάτη. Συμφώνησαν αμέσως: «Πάμε...»

Το πρόβλημα τους δεν ήταν η ίδρυση του Ομίλου, αλλά το πως θα ονόμαζαν το νέο Σύλλογο. Έπρεπε να καλύπτει, πάνω απ’όλα, την ποδοσφαίριση και την Αθήνα. Κάθε Αθηναίο και Ατθίδα. Συζήτησαν, το σκέφτηκαν καλά και αποφάνθηκαν: «Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών». Αυτό θα ήταν το όνομα του νέου Συλλόγου. Αντίρρηση δεν υπήρχε, καθώς οι περισσότεροι ήταν Αθηναίοι και ζούσαν σ’αυτή την πόλη. «Οι νεαροί δημιουργοί του Παναθηναϊκού μας δεν βασανίσθηκαν μ’ατελείωτες συζητήσεις, ούτε και απησχόλησε η νομική πλευρά του ζητήματος. Εκείνο που γι’αυτούς είχε σημασία ήταν πως θα βάπτιζαν την ομάδα τους, την ομάδα της Αθήνας μας. Όλοι τους -αν και τόσο μικροί- εφλέγοντο από την ίδια μεγάλη πίστι και πεποίθησι. Ότι και τ’όνομα της ομάδος τους θα πρέπει να είναι αθηναϊκό. Να μιλάη στην καρδιά του κάθε Αθηναίου και της κάθε Ατθίδας. Έτσι έδωσαν τ’όνομα στην ομάδα τους ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΑΘΗΝΩΝ» (Λ. Πανουργιάς, 1955).

«Όστις έζησε την εποχήν εκείνην, γνωρίζει βεβαίως την κοινωνικήν ανάπτυξιν των κατοίκων της πρωτευούσης της Ελλάδος, τα ήθη και τα έθιμα της, την οπισθοδρομικότητα της, τας αντιλήψεις της και την στενήν διανοητικότηταν που εχαρακτήριζε κάθε κοινωνικήν εκδήλωσιν της. Εν μέσω λοιπόν της πνιγηράς αυτής οπισθοδρομικότητος των πάντων, δικαίως πρέπει να εκτιμηθεί δεόντως η τολμηρά ενέργεια του γνωστού μας φιλάθλου κ. Γεωργίου Καλαφάτη και των άλλων, τότε, συνεργατών του...» διαβάζουμε στην εφημερίδα Αθλητισμός το 1927.

Δύο χρόνια μετά την ίδρυση του ΠΟΑ, ο Σύνδεσμος Ελληνικών Αθλητικών και Γυμναστικών Σωματείων, στο επίσημο έντυπό του για τους Συλλόγους που ανήκουν στις τάξεις του (περιλαμβάνονται στα μητρώα) και τη δραστηριότητά τους, προλογίζει για τον Ποδοσφαιρικό Όμιλο Αθηνών:

«Ούτος ιδρύθη την 3ην Φεβρουαρίου 1908 ύπ’ αθλητών της Ποδοσφαιρίσεως και γνωστών φιλάθλων, ταχέως δε κατώρθωσε να καταλάβη έπίζηλον μεταξύ των Ποδοσφαιρικών Συλλόγων θέσιν έργαζόμενος πάντοτε ύπέρ τής ώς οίόν τε εύρυτέρας διαδόσεως τής παιδιάς ταύτης και της εν γένει ιδέας του αθλητισμού...».

* Απόσπαμα από την συλλεκτική έκδοση 100 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα, 2008) των Σήφη Βοτζάκη και Βαγγέλη Μελέκογλου.