...I feel devotion...και πως να μην νιώθεις με τέτοια ομαδάρα...
Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε άσχημα αυτόν τον ημιτελικό, όχι για πρώτη φορά στην φετινή του πορεία. Από ριμπάουντ nada, από ευστοχία OMFG... όμως για να πούμε και μεις ένα κλισέ η μεγάλη καρδιά αλλά και τα "balls of steeel" των παικτών αλλά και του κατακόκκινου από τα νεύρα Ομπράντοβιτς, έδειξαν για άλλη μια φορά πια είναι η μεγαλύτερη ομάδα των τελευταίων χρόνων σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Ο Νίκος, όνομα και πράμα, Καλάθης έχει φέτος μια τέτοια εξέλιξη που μας αφήνει άναυδους να υποκλινόμαστε στον τεράστιο Ζοτς που τον θέλησε, τον έφερε στην ομάδα και τον ανέδειξε σε 10 φορές καλύτερο παίκτη απ' ότι ήταν. Δεν είναι τυχαία βέβαια μια φράση που είχε πει πριν κάτι χρόνια σε συνέντευξη ο Πατ "Δεν είμαι εγώ ο καλύτερος παίκτης, ο μικρός (Nick) είναι το ταλέντο". Δικαίως MVP της αναμέτρησης.
Ο Διαμαντίδης παρότι πολύ καλά κλεισμένος από τους μποξέρ της Σιένα, έδειξε για άλλη μια φορά γιατί είναι άξιος αρχηγός της ομάδας.
Αν και στο δεύτερο ημίχρονο τους τσακίσαμε, η ομάδα, και μέσω των πολλών λαθών φαινόταν να το πήρε το παιχνίδι κάπως χαλαρά. Ίσως γιατί η "δύσκολα να πεθάνει" Σίενα (όπως μας πρήξανε τ' αυτιά οι εκφωνητές) δεν μπορεί με τίποτα να συγκριθεί με το 5ακις και σύντομα 6ακις πρωταθλητή Ευρώπης.
Τώρα μας μένει να καθίσουμε αναπαυτικά και να περιμένουμε την αντίπαλο της Κυριακής.
Θεωρώ ότι περισσότερες πιθανότητες έχει να περάσει η Μακάμπι αλλά ποτέ δεν ξέρεις σε τι μέρα θα βρεθεί μια ομάδα. Έπειτα ο Παναθηναϊκός όπως και να το κάνουμε, το μόνο που έχει να φοβηθεί είναι τον εαυτό του.
Ο μάγκας των τίτλων Ομπράντοβιτς όμως και οι παικταράδες του δεν έχουν χάσει ποτέ τελικό και δεν νομίζω ότι θα ξεκινήσουν τώρα...
Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε άσχημα αυτόν τον ημιτελικό, όχι για πρώτη φορά στην φετινή του πορεία. Από ριμπάουντ nada, από ευστοχία OMFG... όμως για να πούμε και μεις ένα κλισέ η μεγάλη καρδιά αλλά και τα "balls of steeel" των παικτών αλλά και του κατακόκκινου από τα νεύρα Ομπράντοβιτς, έδειξαν για άλλη μια φορά πια είναι η μεγαλύτερη ομάδα των τελευταίων χρόνων σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Ο Νίκος, όνομα και πράμα, Καλάθης έχει φέτος μια τέτοια εξέλιξη που μας αφήνει άναυδους να υποκλινόμαστε στον τεράστιο Ζοτς που τον θέλησε, τον έφερε στην ομάδα και τον ανέδειξε σε 10 φορές καλύτερο παίκτη απ' ότι ήταν. Δεν είναι τυχαία βέβαια μια φράση που είχε πει πριν κάτι χρόνια σε συνέντευξη ο Πατ "Δεν είμαι εγώ ο καλύτερος παίκτης, ο μικρός (Nick) είναι το ταλέντο". Δικαίως MVP της αναμέτρησης.
Ο Διαμαντίδης παρότι πολύ καλά κλεισμένος από τους μποξέρ της Σιένα, έδειξε για άλλη μια φορά γιατί είναι άξιος αρχηγός της ομάδας.
Αν και στο δεύτερο ημίχρονο τους τσακίσαμε, η ομάδα, και μέσω των πολλών λαθών φαινόταν να το πήρε το παιχνίδι κάπως χαλαρά. Ίσως γιατί η "δύσκολα να πεθάνει" Σίενα (όπως μας πρήξανε τ' αυτιά οι εκφωνητές) δεν μπορεί με τίποτα να συγκριθεί με το 5ακις και σύντομα 6ακις πρωταθλητή Ευρώπης.Τώρα μας μένει να καθίσουμε αναπαυτικά και να περιμένουμε την αντίπαλο της Κυριακής.
Θεωρώ ότι περισσότερες πιθανότητες έχει να περάσει η Μακάμπι αλλά ποτέ δεν ξέρεις σε τι μέρα θα βρεθεί μια ομάδα. Έπειτα ο Παναθηναϊκός όπως και να το κάνουμε, το μόνο που έχει να φοβηθεί είναι τον εαυτό του.
Ο μάγκας των τίτλων Ομπράντοβιτς όμως και οι παικταράδες του δεν έχουν χάσει ποτέ τελικό και δεν νομίζω ότι θα ξεκινήσουν τώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου