«Αήττητα θρυλικά πρωταθλήματα»:
Ξαφνικά στον Ολυμπιακό ανακάλυψαν έξι αήττητα πρωταθλήματα. Ναι, οι ίδιοι που φέτος έλεγαν πως θα κατακτήσουν το πρώτο αήττητο της ιστορίας τους, μόλις έχασαν από τον Ατρόμητο έβγαλαν από το καπέλο έξι...
(διαβάστε εδώ την προπαγανδιστική γραμμή που θέλησαν να περάσουν και βρήκε... τοίχο στην απάντηση του GreenZone)
Το πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού το 1963-64 είναι το μοναδικό αήττητο που κατέκτησε σύλλογος στην Α' Εθνική Κατηγορία.
Βεβαίως, πριν την καθιέρωση ενός ανταγωνιστικού πρωταθλήματος στο οποίο όλοι έπαιζαν με όλους, υπήρχαν αήττητα πρωταθλήματα , όπως αυτό του 1952-53 που κατέκτησε ο Παναθηναϊκός ή όπως τα υπόλοιπα τέσσερα «πράσινα» αήττητα (1909, 1921, 1922, 1930). Έτσι κι ο ΟΣΦΠ κατέκτησε χωρίς ήττα τον τίτλο ορισμένες χρονιές (1937, 1938, 1948, 1951, 1954 και 1955).
Ο λόγος όμως που ΕΠΟΣ θεωρείται μόνο αυτό της ομαδάρας του Μπόμπεκ το '64 είναι πως σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις, τόσο η βάση διεξαγωγής των τοπικών πρωταθλημάτων δεν ήταν κοινή, όσο και τα παιχνίδια που έδιναν οι ομάδες στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ήταν ελάχιστα (συνήθως 6 και μετέπειτα 10).
Τις δεκαετίες του 40' και του 50' σε καθαρά ερασιτεχνικό επίπεδο πάντα, ήταν λογικό όποιος έχει το λιγότερο ανταγωνιστικό τοπικό πρωτάθλημα να έχει και το πλεονέκτημα για την τελική φάση διεξαγωγής του πανελλήνιου, διότι είχε ξεκούραστους παίχτες και χωρίς τραυματισμούς.
Οι δύο βασικοί όμιλοι Αθήνας και Πειραιά είχαν τεράστια διαφορά δυναμικότητας όχι μόνο στην πρώτη κατηγορία αλλά και στις αμέσως επόμενες, από τις οποίες κέρδιζαν την άνοδο για αυτήν.
Μετά τον πόλεμο από τη σεζόν 1945-46 μέχρι και την σεζόν 1958-59 στα τοπικά οι τίτλοι είχαν ως εξής:
Τοπικό Αθήνας: Παναθηναικός (8), ΑΕΚ (3), Απόλλων (2), Πανιώνιος (1)
Τοπικό Πειραιά: ΟΣΦΠ (14!!!)
Και μόνο από αυτή την παράθεση καταλαβαίνουμε τον βαθμό δυσκολίας…
Το 1951-52 για παράδειγμα, οι όμιλοι του Πειραιά και της Αθήνας ήταν οι ακόλουθοι:
Πειραιάς: ΟΣΦΠ, Εθνικός, Προοδευτική, ΑΕ Νικαιας, Ατρόμητος Πειραιά, Πανελευσινιακός
Αθήνα: Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Φωστήρας, Πανιώνιος, Απόλλων, Αστέρας
Ο Παναθηναϊκός κάθε εβδομάδα έδινε ένα σκληρό αθηναϊκό ντέρμπι, ενώ ο Ολυμπιακός «καθάριζε» συνήθως εύκολα τα παιχνίδια, κόντρα σε αδύναμους αντιπάλους...
Στη φωτογραφία του κειμένου (απόκομμα "Αθλητικής Φωνής", 16 Σεπτεμβρίου 1956) έχουμε ένα δείγμα του τι συνέβαινε κάθε αγωνιστική στις δύο πόλεις.
Εκείνη τη σεζόν, το 1956-57, ο Ολυμπιακός είχε για αντιπάλους τον Εθνικό, τον Ατρόμητο Πειραιά, την Προοδευτική, τον Πανελευσινιακό, τον Άρη, τη Δόξα, τους Φίλαθλους, την ΑΕ Νίκαιας (δεν μιλάμε για τον Άρη Θεσσαλονίκης, ούτε για τον Ατρόμητο Αθηνών, ούτε για την Δόξα Δράμας)...
Αντίστοιχα στην Αθήνα ο Παναθηναϊκός έπρεπε να ξεπεράσει τα εμπόδια των ΑΕΚ, Απόλλωνα, Φωστήρα, Πανιώνιο, Αιγάλεω και Αστέρα.
Μπορεί εύλογα, λοιπόν, να συμπεράνει κανείς πως από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός καθάριζε την πρωτιά στο τοπικό του Πειραιά πανεύκολα, ήταν πολύ πιο ξεκούραστος στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα από τις υπόλοιπες ομάδες και γι' αυτό ορισμένες φορές τερμάτισε πρώτος χωρίς ήττα.
Από την άλλη, θα βρεθεί ο κάθε λογής Γαβαθιώτης και θα ανταπαντήσει πως ο Ολυμπιακός είχε τόσο ισχυρή ομάδα εκείνες τις χρονιές, που γι' αυτό δεν έχανε από κανέναν αντίπαλο. Δυστυχώς για αυτούς, το επιχείρημά τους πέφτει στο κενό αν δούμε τι συνέβη με το που ιδρύθηκε η Α' Εθνική Κατηγορία. Δηλαδή όταν όλοι οι αντίπαλοι έπρεπε να παίζουν με όλους...
Με το που θεσπίστηκε η Α' Εθνική έκανε αρκετά χρόνια για να πανηγυρίσει ξανά πρωτάθλημα ο ΟΣΦΠ. Τα περισσότερα μάλιστα τα κατέκτησε επί «Χούντας», ενώ μέχρι να γίνει επαγγελματικό το ποδόσφαιρο, το 1979, ο Παναθηναϊκός είχε κατακτήσει τους διπλάσιους σχεδόν τίτλους από τους Πειραιώτες. Εννέα κούπες οι «πράσινοι» και πέντε ο Ολυμπιακός (όσες και η ΑΕΚ).
Ο Σκορπιός αναλύει το λόγο που τα... αήττητα της «προ Α' Εθνικής κατηγορίας» δεν έχουν καμία απολύτως αξία...
 |
| Όσο ο Παναθηναϊκός έδινε αθηναϊκά ντέρμπι κάθε εβδομάδα, ο ΟΣΦΠ ξεμούδιαζε με εύκολα ματς και προετοιμάζονταν για τα (ελάχιστα) παιχνίδια του πανελλήνιου πρωταθλήματος... |
(διαβάστε εδώ την προπαγανδιστική γραμμή που θέλησαν να περάσουν και βρήκε... τοίχο στην απάντηση του GreenZone)
Το πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού το 1963-64 είναι το μοναδικό αήττητο που κατέκτησε σύλλογος στην Α' Εθνική Κατηγορία.
Βεβαίως, πριν την καθιέρωση ενός ανταγωνιστικού πρωταθλήματος στο οποίο όλοι έπαιζαν με όλους, υπήρχαν αήττητα πρωταθλήματα , όπως αυτό του 1952-53 που κατέκτησε ο Παναθηναϊκός ή όπως τα υπόλοιπα τέσσερα «πράσινα» αήττητα (1909, 1921, 1922, 1930). Έτσι κι ο ΟΣΦΠ κατέκτησε χωρίς ήττα τον τίτλο ορισμένες χρονιές (1937, 1938, 1948, 1951, 1954 και 1955).
Ο λόγος όμως που ΕΠΟΣ θεωρείται μόνο αυτό της ομαδάρας του Μπόμπεκ το '64 είναι πως σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις, τόσο η βάση διεξαγωγής των τοπικών πρωταθλημάτων δεν ήταν κοινή, όσο και τα παιχνίδια που έδιναν οι ομάδες στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ήταν ελάχιστα (συνήθως 6 και μετέπειτα 10).
Τις δεκαετίες του 40' και του 50' σε καθαρά ερασιτεχνικό επίπεδο πάντα, ήταν λογικό όποιος έχει το λιγότερο ανταγωνιστικό τοπικό πρωτάθλημα να έχει και το πλεονέκτημα για την τελική φάση διεξαγωγής του πανελλήνιου, διότι είχε ξεκούραστους παίχτες και χωρίς τραυματισμούς.
Οι δύο βασικοί όμιλοι Αθήνας και Πειραιά είχαν τεράστια διαφορά δυναμικότητας όχι μόνο στην πρώτη κατηγορία αλλά και στις αμέσως επόμενες, από τις οποίες κέρδιζαν την άνοδο για αυτήν.
- Στον όμιλο της Αθήνας οι συνήθεις μονομάχοι ήταν ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ, ο Απόλλωνας, ο Πανιώνιος, ο Φωστήρας και ο Ατρόμητος Αθηνών
- Στον όμιλο του Πειραιά οι βασικοί αντίπαλοι ήταν ο Ολυμπιακός, ο Εθνικός και η Προοδευτική. Όλες οι υπόλοιπες ομάδες θεωρούνταν... κομπάρσοι!
Μετά τον πόλεμο από τη σεζόν 1945-46 μέχρι και την σεζόν 1958-59 στα τοπικά οι τίτλοι είχαν ως εξής:
Τοπικό Αθήνας: Παναθηναικός (8), ΑΕΚ (3), Απόλλων (2), Πανιώνιος (1)
Τοπικό Πειραιά: ΟΣΦΠ (14!!!)
Και μόνο από αυτή την παράθεση καταλαβαίνουμε τον βαθμό δυσκολίας…
Το 1951-52 για παράδειγμα, οι όμιλοι του Πειραιά και της Αθήνας ήταν οι ακόλουθοι:
Πειραιάς: ΟΣΦΠ, Εθνικός, Προοδευτική, ΑΕ Νικαιας, Ατρόμητος Πειραιά, Πανελευσινιακός
Αθήνα: Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Φωστήρας, Πανιώνιος, Απόλλων, Αστέρας
Ο Παναθηναϊκός κάθε εβδομάδα έδινε ένα σκληρό αθηναϊκό ντέρμπι, ενώ ο Ολυμπιακός «καθάριζε» συνήθως εύκολα τα παιχνίδια, κόντρα σε αδύναμους αντιπάλους...
Στη φωτογραφία του κειμένου (απόκομμα "Αθλητικής Φωνής", 16 Σεπτεμβρίου 1956) έχουμε ένα δείγμα του τι συνέβαινε κάθε αγωνιστική στις δύο πόλεις.
Εκείνη τη σεζόν, το 1956-57, ο Ολυμπιακός είχε για αντιπάλους τον Εθνικό, τον Ατρόμητο Πειραιά, την Προοδευτική, τον Πανελευσινιακό, τον Άρη, τη Δόξα, τους Φίλαθλους, την ΑΕ Νίκαιας (δεν μιλάμε για τον Άρη Θεσσαλονίκης, ούτε για τον Ατρόμητο Αθηνών, ούτε για την Δόξα Δράμας)...
Αντίστοιχα στην Αθήνα ο Παναθηναϊκός έπρεπε να ξεπεράσει τα εμπόδια των ΑΕΚ, Απόλλωνα, Φωστήρα, Πανιώνιο, Αιγάλεω και Αστέρα.
Μπορεί εύλογα, λοιπόν, να συμπεράνει κανείς πως από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός καθάριζε την πρωτιά στο τοπικό του Πειραιά πανεύκολα, ήταν πολύ πιο ξεκούραστος στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα από τις υπόλοιπες ομάδες και γι' αυτό ορισμένες φορές τερμάτισε πρώτος χωρίς ήττα.
Από την άλλη, θα βρεθεί ο κάθε λογής Γαβαθιώτης και θα ανταπαντήσει πως ο Ολυμπιακός είχε τόσο ισχυρή ομάδα εκείνες τις χρονιές, που γι' αυτό δεν έχανε από κανέναν αντίπαλο. Δυστυχώς για αυτούς, το επιχείρημά τους πέφτει στο κενό αν δούμε τι συνέβη με το που ιδρύθηκε η Α' Εθνική Κατηγορία. Δηλαδή όταν όλοι οι αντίπαλοι έπρεπε να παίζουν με όλους...
Με το που θεσπίστηκε η Α' Εθνική έκανε αρκετά χρόνια για να πανηγυρίσει ξανά πρωτάθλημα ο ΟΣΦΠ. Τα περισσότερα μάλιστα τα κατέκτησε επί «Χούντας», ενώ μέχρι να γίνει επαγγελματικό το ποδόσφαιρο, το 1979, ο Παναθηναϊκός είχε κατακτήσει τους διπλάσιους σχεδόν τίτλους από τους Πειραιώτες. Εννέα κούπες οι «πράσινοι» και πέντε ο Ολυμπιακός (όσες και η ΑΕΚ).
Σκορπιός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου