Για όσα μαζί σου έχω ζήσει δε σου είπα πόσο Σ' ΑΓΑΠΩ:
H χθεσινή νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ που έφερε το πρωτάθλημα ξανά σπίτι του, εκτός του ότι γράφεται στις χρυσές σελίδες αυτής της ένδοξης ομάδος, αφού αυτό ήλθε με «σκούπα» και διπλό μπρέικ στο ΣΕΦ, κατέδειξε επίσης την τεράστια διαφορά νοοτροπίας, φιλοσοφίας κι επιπέδου που χωρίζει τους δύο Συλλόγους.
Πόση υπερηφάνεια και χαρά να μας προσφέρει αυτό το δοξασμένο τμήμα, το μπασκετικό τμήμα που αντανακλά το DNA του Συλλόγου «πρωταθλητή παντοτινού», το τμήμα που κρατά ψηλά το παναθηναϊκό φρόνημα, που κάνει πράξη τα λόγια του προέδρου της ΚΑΕ ότι «εχθρός του καλού είναι το καλύτερο».
Τα εύσημα για τον θρίαμβο ανήκουν καταρχάς στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο που προστάτευσε τα συμφέροντα της ομάδας, που δεν άφησε αναπάντητες τις προκλήσεις των απέναντι και που, αντιλαμβανόμενος ορισμένες αστοχίες του καλοκαιριού, δεν εφείσθη οικονομικών υπερβάσεων και διορθωτικών κινήσεων για να οδηγήσει το Τριφύλλι ξανά στην κορυφή. Μάλιστα, όταν ετέθη ζήτημα νόθευσης των τελικών, ήταν ο πρώτος που άμεσα ζήτησε διαφάνεια, για να αποδείξει την καθαρότητα και την υποδειγματική λειτουργία του τμήματος. Και αν ορισμένες κινήσεις του δείχνουν παρορμητικές, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι μικρό το χρονικό διάστημα από τη στιγμή ανέλαβε τον κορυφαίο ευρωπαϊκό μπασκετικό σύλλογο και, κατά συνέπεια, εύλογη η απειρία του. Υπάρχουν όμως πολύ υψηλές προσδοκίες από τον κόσμο του Παναθηναϊκού πως θα καταφέρει να κινηθεί στα χνάρια του πατέρα του, και να συνεχίσει τη δυναστεία!
Αμέσως μετά, ακολουθεί ο κορυφαίος και πληρέστερος ευρωπαίος παίκτης της τελευταίας δεκαετίας, ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Η συμβολή του ήταν καταλυτική στην κατάκτηση του νταμπλ, παρότι, δια στόματος του προπονητή του, «αγωνιζόταν από τις 28/12 με ένα πόδι». Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού κράτησε όρθια την ομάδα σε άμυνα και επίθεση καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, βελτίωσε με το μεστό και μαγικό παιχνίδι του τους συμπαίχτες του, ενώ έδωσε και την ψυχή του για την κατάκτηση του πανάξιου νταμπλ, παίζοντας 35λεπτα μέσο όρο σε όλα σχεδόν τα ματς της περιόδου. Ο άνθρωπος – ορχήστρα που κάνει ευτυχισμένους τους συμπαίχτες του, ο παίχτης που στο πρόσωπό του καθρεφτίζεται το παναθηναϊκό μεγαλείο, ο παίκτης του οποίου ο μάνατζερ δεν γυρίζει από σάιτ σε σάιτ και από ομάδα σε ομάδα για να κλείσει ένα υψηλότερο συμβόλαιο, ο αρχηγός που όταν μιλάει το κάνει μες στο γήπεδο.
Σε όλα τα παλικάρια της ομάδας αξίζουν άπειρα συγχαρητήρια, αλλά ιδιαίτερη μνεία θα γίνει στους κάτωθι:
- στον Ρόκο Λένι Ούκιτς: για το ώριμο παιχνίδι του και τις κορυφαίες εμφανίσεις της χρονιάς που πραγματοποίησε εναντίον του Ολυμπιακού, τόσο στο Κύπελλο, όσο και στους τελικούς του πρωταθλήματος, για το «δολοφονικό» του ένστικτο όταν η μπάλα έκαιγε, καθώς και για την άμυνα που έπαιξε πάνω στον Βασίλη Σπανούλη και την ψυχή και πάθος που επέδειξε στα κρίσιμα ματς της σαιζόν. Στον Παναθηναϊκό, από ταλαντούχος γκαρντ με άναρχο παιχνίδι, έγινε άνδρας με ηγετικά προσόντα.
- στον Στεφάν Λάσμε: γιατί δικαίως βγήκε ο κορυφαίος αμυντικός της Ευρωλίγκας, γιατί δεν υπήρχε παιχνίδι που να μην είναι διακριθείς, που να μην παλεύει με καρδιά και σώμα κάθε φάση, κάθε μπαλιά. Ήταν μετά βεβαιότητος ο κορυφαίος ξένος του πρωταθλήματος, προσέφερε εκπληκτικό θέαμα με εντυπωσιακά καρφώματα και κοψίματα, ενώ η εγκράτεια, η ευγένεια και η σοβαρότητά του ταίριαξαν με το DNA της ομάδας.
- στον Τζέιμς Γκιστ: στον δεύτερο «ηλεκτρολόγο» της ομάδας, που έσβησε τα φώτα των αντιπάλων του άπειρες φορές με τα υψηλά του άλματα, τις τάπες και το διάβασμα των φάσεων, στον πάουερ φόργουορντ με τις αμυντικές βοήθειες στα γκαρντ του Τριφυλλιού, τα φαρμακερά του τρίποντα και την άσβηστη φλόγα του για διάκριση. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Μάλαγα για την αλλαγή μέσα στη χρονιά με το άοσμο «κελεπούρι» Άντι Πάνκο.
- στον Μάικ Μπράμο: στο παλικάρι αυτό που αθόρυβα έκανε εκπληκτική δουλειά σε άμυνα και επίθεση, που άντεξε το physical game και που το ήθος του ταιριάζει σε αυτήν την ομάδα, στην οποία μπορεί να μεγαλουργήσει.
- στον Ραμέλ Κάρι: γιατί προσέφερε ηρεμία στο παιχνίδι της ομάδας και στη δημιουργία, γιατί υπέταξε το εγώ του στο εμείς, γιατί έδεσε την περιφέρεια του Παναθηναϊκού στο πιο κρίσιμο σημείο της σαιζόν και γιατί ήταν ψυχρός εκτελεστής, χωρίς να εκβιάζει καταστάσεις. Με τον αμερικανό γκαρντ στο ρόστερ, το Τριφύλλι ίσως είχε άλλη τύχη στην Ευρωλίγκα, ακόμα και κόντρα σε τόσο εχθρική διαιτησία.
Η φανέλα της ομάδας είναι τεράστια, αλλάζει τους παίχτες, τους βελτιώνει, τους μεταμορφώνει. Το νταμπλ αυτό ας είναι ένας φάρος ελπίδας για το αύριο αυτού του μεγάλου Συλλόγου. Μόνο καλύτερες ημέρες έρχονται...
«Για όσα μαζί σου μέχρι τώρα έχω ζήσει δε σου είπα πόσο Σ'ΑΓΑΠΩ».
Υ.Γ.1 Κώστας Τσαρτσαρής...saved the best for last. Κορυφαίο ματς από έναν υπερταλαντούχο παίχτη που έχει αντέξει σε τόσο υψηλό επίπεδο μετά από τους σοβαρούς τραυματισμούς του σε γόνατο και μέση. Ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Υ.Γ.2 Απίστευτο respect στον κόσμο του Παναθηναϊκού για τη στήριξη καθ΄όλη τη διάρκεια της χρονιάς στη νέα προσπάθεια, για το σεβασμό που επέδειξε σε παίκτες και τεχνικό τιμ και για τη χαώδη διαφορά νοοτροπίας κι επιπέδου από τους «απέναντι».
ΕμπόλΕΜΥ Ζώνη: Η υπερηφάνεια και η ηδονή που χαρίζει αυτό το τμήμα στους οπαδούς του Παναθηναϊκού και η δόξα που προσφέρει στον Σύλλογο...
Πόση υπερηφάνεια και χαρά να μας προσφέρει αυτό το δοξασμένο τμήμα, το μπασκετικό τμήμα που αντανακλά το DNA του Συλλόγου «πρωταθλητή παντοτινού», το τμήμα που κρατά ψηλά το παναθηναϊκό φρόνημα, που κάνει πράξη τα λόγια του προέδρου της ΚΑΕ ότι «εχθρός του καλού είναι το καλύτερο».
Τα εύσημα για τον θρίαμβο ανήκουν καταρχάς στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο που προστάτευσε τα συμφέροντα της ομάδας, που δεν άφησε αναπάντητες τις προκλήσεις των απέναντι και που, αντιλαμβανόμενος ορισμένες αστοχίες του καλοκαιριού, δεν εφείσθη οικονομικών υπερβάσεων και διορθωτικών κινήσεων για να οδηγήσει το Τριφύλλι ξανά στην κορυφή. Μάλιστα, όταν ετέθη ζήτημα νόθευσης των τελικών, ήταν ο πρώτος που άμεσα ζήτησε διαφάνεια, για να αποδείξει την καθαρότητα και την υποδειγματική λειτουργία του τμήματος. Και αν ορισμένες κινήσεις του δείχνουν παρορμητικές, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι μικρό το χρονικό διάστημα από τη στιγμή ανέλαβε τον κορυφαίο ευρωπαϊκό μπασκετικό σύλλογο και, κατά συνέπεια, εύλογη η απειρία του. Υπάρχουν όμως πολύ υψηλές προσδοκίες από τον κόσμο του Παναθηναϊκού πως θα καταφέρει να κινηθεί στα χνάρια του πατέρα του, και να συνεχίσει τη δυναστεία!
Respect στον κόσμο του Παναθηναϊκού για τη χαώδη διαφορά νοοτροπίας κι επιπέδου από τους «απέναντι».
Αμέσως μετά, ακολουθεί ο κορυφαίος και πληρέστερος ευρωπαίος παίκτης της τελευταίας δεκαετίας, ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Η συμβολή του ήταν καταλυτική στην κατάκτηση του νταμπλ, παρότι, δια στόματος του προπονητή του, «αγωνιζόταν από τις 28/12 με ένα πόδι». Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού κράτησε όρθια την ομάδα σε άμυνα και επίθεση καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, βελτίωσε με το μεστό και μαγικό παιχνίδι του τους συμπαίχτες του, ενώ έδωσε και την ψυχή του για την κατάκτηση του πανάξιου νταμπλ, παίζοντας 35λεπτα μέσο όρο σε όλα σχεδόν τα ματς της περιόδου. Ο άνθρωπος – ορχήστρα που κάνει ευτυχισμένους τους συμπαίχτες του, ο παίχτης που στο πρόσωπό του καθρεφτίζεται το παναθηναϊκό μεγαλείο, ο παίκτης του οποίου ο μάνατζερ δεν γυρίζει από σάιτ σε σάιτ και από ομάδα σε ομάδα για να κλείσει ένα υψηλότερο συμβόλαιο, ο αρχηγός που όταν μιλάει το κάνει μες στο γήπεδο.
33 Πρωταθλήματα Ελλάδος
13 Κύπελλα
6 Ευρωπαϊκά
1 Διηπειρωτικό
... ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!
Το πρωτάθλημα, φυσικά, το πιστώνεται και ο Αργύρης Πεδουλάκης, ο οποίος με εκπληκτικό διάβασμα του Ολυμπιακού μπλόκαρε όλα τα ατού του αντιπάλου του, νίκησε κατά κράτος τον Γιώργο Μπαρτζώκα, έδωσε έξτρα αμυντικό ρόλο, σε βοήθεια των περιφερειακών, στους Λάσμε και Γκιστ, αποτρέποντας τις διεισδύσεις των γκαρντ των Πειραιωτών στη ρακέτα, κράτησε προσγειωμένους τους παίκτες κατά τη διάρκεια των τελικών, μοίρασε σωστά τους ρόλους και κράτησε το επίπεδο εντός και εκτός παρκέ σε φίλαθλα πλαίσια, όταν ο συνάδελφός του το μόνο που έκανε ήταν να αναφέρεται στη διαιτησία.13 Κύπελλα
6 Ευρωπαϊκά
1 Διηπειρωτικό
... ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!
Σε όλα τα παλικάρια της ομάδας αξίζουν άπειρα συγχαρητήρια, αλλά ιδιαίτερη μνεία θα γίνει στους κάτωθι:
- στον Ρόκο Λένι Ούκιτς: για το ώριμο παιχνίδι του και τις κορυφαίες εμφανίσεις της χρονιάς που πραγματοποίησε εναντίον του Ολυμπιακού, τόσο στο Κύπελλο, όσο και στους τελικούς του πρωταθλήματος, για το «δολοφονικό» του ένστικτο όταν η μπάλα έκαιγε, καθώς και για την άμυνα που έπαιξε πάνω στον Βασίλη Σπανούλη και την ψυχή και πάθος που επέδειξε στα κρίσιμα ματς της σαιζόν. Στον Παναθηναϊκό, από ταλαντούχος γκαρντ με άναρχο παιχνίδι, έγινε άνδρας με ηγετικά προσόντα.
- στον Στεφάν Λάσμε: γιατί δικαίως βγήκε ο κορυφαίος αμυντικός της Ευρωλίγκας, γιατί δεν υπήρχε παιχνίδι που να μην είναι διακριθείς, που να μην παλεύει με καρδιά και σώμα κάθε φάση, κάθε μπαλιά. Ήταν μετά βεβαιότητος ο κορυφαίος ξένος του πρωταθλήματος, προσέφερε εκπληκτικό θέαμα με εντυπωσιακά καρφώματα και κοψίματα, ενώ η εγκράτεια, η ευγένεια και η σοβαρότητά του ταίριαξαν με το DNA της ομάδας.
…το τμήμα που κρατά ψηλά το παναθηναϊκό φρόνημα!
- στον Τζέιμς Γκιστ: στον δεύτερο «ηλεκτρολόγο» της ομάδας, που έσβησε τα φώτα των αντιπάλων του άπειρες φορές με τα υψηλά του άλματα, τις τάπες και το διάβασμα των φάσεων, στον πάουερ φόργουορντ με τις αμυντικές βοήθειες στα γκαρντ του Τριφυλλιού, τα φαρμακερά του τρίποντα και την άσβηστη φλόγα του για διάκριση. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Μάλαγα για την αλλαγή μέσα στη χρονιά με το άοσμο «κελεπούρι» Άντι Πάνκο.
- στον Μάικ Μπράμο: στο παλικάρι αυτό που αθόρυβα έκανε εκπληκτική δουλειά σε άμυνα και επίθεση, που άντεξε το physical game και που το ήθος του ταιριάζει σε αυτήν την ομάδα, στην οποία μπορεί να μεγαλουργήσει.
- στον Ραμέλ Κάρι: γιατί προσέφερε ηρεμία στο παιχνίδι της ομάδας και στη δημιουργία, γιατί υπέταξε το εγώ του στο εμείς, γιατί έδεσε την περιφέρεια του Παναθηναϊκού στο πιο κρίσιμο σημείο της σαιζόν και γιατί ήταν ψυχρός εκτελεστής, χωρίς να εκβιάζει καταστάσεις. Με τον αμερικανό γκαρντ στο ρόστερ, το Τριφύλλι ίσως είχε άλλη τύχη στην Ευρωλίγκα, ακόμα και κόντρα σε τόσο εχθρική διαιτησία.
Η φανέλα της ομάδας είναι τεράστια, αλλάζει τους παίχτες, τους βελτιώνει, τους μεταμορφώνει. Το νταμπλ αυτό ας είναι ένας φάρος ελπίδας για το αύριο αυτού του μεγάλου Συλλόγου. Μόνο καλύτερες ημέρες έρχονται...
«Για όσα μαζί σου μέχρι τώρα έχω ζήσει δε σου είπα πόσο Σ'ΑΓΑΠΩ».
Υ.Γ.1 Κώστας Τσαρτσαρής...saved the best for last. Κορυφαίο ματς από έναν υπερταλαντούχο παίχτη που έχει αντέξει σε τόσο υψηλό επίπεδο μετά από τους σοβαρούς τραυματισμούς του σε γόνατο και μέση. Ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Υ.Γ.2 Απίστευτο respect στον κόσμο του Παναθηναϊκού για τη στήριξη καθ΄όλη τη διάρκεια της χρονιάς στη νέα προσπάθεια, για το σεβασμό που επέδειξε σε παίκτες και τεχνικό τιμ και για τη χαώδη διαφορά νοοτροπίας κι επιπέδου από τους «απέναντι».
ΕμπολΕΜΥ Ζώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου