Στις χαρές και στις λύπες μαζί ή όλοι μας και μόνοι σας;

       Τρεις μέρες μετά τη ταπεινωτική ήττα από τους Αζέρους, σήμερα Κυριακή 30 Αυγούστου, ενώ η ομάδα ετοιμάζεται να δώσει αγώνα πρωταθλήματος εντός έδρας, στο γήπεδο συνεχίζει να ανεμίζει η σημαία του Αζερμπαιτζάν... δε ξέρω τι σκέφτονται εκεί στη ΠΑΕ αλλά μήπως θα έπρεπε να μην εκνευρίζουν άλλο τον κόσμο?

   Φέτος, όπως και πολύς άλλος κόσμος, θελήσαμε να πάρουμε διαρκείας αλλά λόγω ενός τυχαίου γεγονότος δεν προλάβαμε να βγάλουμε τα φτηνά και μετά διάφορα άσχετα γεγονότα μας έκαναν να εγκαταλείψουμε το πλάνο. Τότε, είχα στενοχωρηθεί πολύ, σήμερα δε μπορώ να πω με σιγουριά αν κάποιο ανώτερο ον μας έσωσε και δεν κάναμε το λάθος να χαλάσουμε τα λεφτάκια μας.  Divine intervention λένε οι Άγγλοι, δόξα το θεό και τη Παναγιά που μας φύλαξε και τώρα δε θα τσακωνόμαστε σαν αντρόγυνο σε κάθε γκέλα...
  Γιατί μπορεί εγώ να είμαι η ψυχασθενής "...στις χαρές και στις λύπες μαζί..." αλλά ο άντρας (και πως να του δώσω άδικο;) είναι ο να μπούμε μέσα να τα @#$&%@ τα @#%%^@ κωλόπαιδα που δε μπορούν ν' αλλάξουν μια πάσα.
  Είναι τραγικό να βλέπεις τον Μπούρμπο, να κοιτάει την ώρα που οι πουθενάδες με τους οποίους κληρώθηκες αλλάζουν με κόπο 4 πάσες και σου βάζουν γκολ μέσα στη καυτή σου ανίκητη έδρα (μη γαμίσω για ανίκητη).  Είναι τραγικό να βλέπεις τον Σάντσεζ να μη μπορεί να βγάλει μια πάσα, μια σέντρα μια τίποτα και να σκέφτεσαι αν πρέπει ν αναπολήσεις τον Βύντρα και τον Σπυρόπουλο...
Τον Βύντρα ρε μαλάκα... που φτάσαμε ρε μαλάκα...και να τι να πεις στον άλλο που τους βρίζει; Θέλω να δω τον αγώνα τη Κυριακή; Ποιο; Το ντέρμπι με τον Πλατανιά;
Αι σιχτίρ δλδ...