Το θέατρο του παραλόγου...

Αυτό χαρακτηρίζει τον Παναθηναϊκό μήνες τώρα...ότι και να γίνει , είτε καλό, είτε κακό σ' αυτήν την ομάδα θα γίνει με τον πιο κουλό και παράλογο τρόπο.

Είναι σαν να προσπαθούν Ο Λ Ο Ι μαζί και όχι μόνο ο λατρευτός μας Τζίγγερ, να μας αποτελειώσουν...λες και δεν είναι αρκετά τα προσωπικά προβλήματα του καθενός μας να κάνουν την δουλειά, αλλά έτσι να βοηθήσει λίγο και η ομάδα να γίνει σωστά.
Δηλαδή, το σκέφτομαι και το ξανασκέφτομαι και πιστεύω ότι αυτό το πράγμα δεν γίνεται να είναι τυχαίο, δηλαδή...no way...εκτός κι αν όλο το σύμπαν έχει συνωμοτήσει εναντίον μας! Εξηγούμαι...
Πέρσι τον Μάιο πετάγαμε όλοι στα ουράνια γιατί η ομάδα, παίζοντας κατά περιπτώσεις καλό ποδόσφαιρο, είχε κατακτήσει το Νταμπλ και επιπλέον το είχε γιορτάσει με μια πολύ ωραία φιέστα, που δεν είχε καμία σχέση με κιτσαρίες που είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια. Είχαμε μια μικρή πικρία για τον άδοξο αποκλεισμό από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αλλά το νταμπλ τα είχε αφήσει αυτά σε δεύτερη θέση.
Μετά έρχεται η διοικητική αστάθεια και οι μαλακίες (π.χ. πρόεδρος Κωνσταντόπουλος), από Τζίγγερ και Σια και τα γάμησαν όλα... κάτι οι "μη" μεταγραφές, κάτι η γκρίνια στα διοικητικά, μας τσάκισαν ψυχολογικά πάνω στην περίοδο που το ΦΠΑ έπαιρνε αύξηση.
Στην πορεία του καλοκαιριού έρχονται τα γαμάτα φιλικά της Αμερικής με την νίκη απέναντι στους "πελάτες" της Ιντερ και την ισοπαλία με Μίλαν που έκανε τον κόσμο να χαμογελάσει πάλι και να σκεφτεί (απόλυτα λογικά) ότι η ομάδα που πέρσι πήρε το νταμπλ, δείχνει και πάλι την σταθερότητα της...φευ...
Μέχρι να ξεκινήσει το πρωτάθλημα, είχαμε φάει τη μικρο κρυάδα της κλήρωσης του CL με την Μπαρτελόνα να μας πετάει το κρύο νερό και τη Ρουμπίν τα παγάκια, είχαμε γελάσει με την ηρωική έξοδο των γαύρων από την Ευρώπη, γενικά είχαμε καταφέρει να φτιάξουμε μια μικρή ισορροπία στη ζωή μας και περιμέναμε την έναρξη του πρωταθλήματος με μεγάλη χαρά και αγωνία. Ειδικά για μένα και τον psi που φέτος η έναρξη του πρωταθλήματος συνέπιπτε με την έναρξη των πολυαναμενόμενων καλοκαιρινών μας διακοπών...
Όπως και όλοι οι υπόλοιποι παναθηναϊκοί, φαντάζομαι, έτσι και μεις μαζευτήκαμε με τ' αδέρφια μου σπίτι, παραγγείλαμε πίτσες και καθίσαμε να δούμε τον πρώτο αγώνα και ΦΑΑΑΑΠ ξενέρα με τη πρώτη. Η ξενέρα δεν ήταν το χι...ήταν η "δε γαμιέται" νοοτροπία που φαίνονταν να έχουν οι ποδοσφαιριστές μας. Και εντάξει εμείς θα την κάναμε για μαγικά νησιά σε 2 μερούλες και θα ξεχνιόμασταν οι άλλοι οι άνθρωποι γύρω μας???? Ε????
Δηλαδή δεν μας έφτανε που η ομάδα αναγκαζόταν να παίξει κεκλεισμένων στη λεωφόρο επειδή το χορτάρι ήταν άθλιο...
ΚΑΛΕΕΕΕΕΕΕΕ, ΡΕ ΣΕΙΣ!!!! Ξέχασα το παιχνίδι με τη Τζένοα!!!!!!!!!!!
Το τελευταίο επίσημο φιλικό το οποίο έγινε στο ΟΑΚΑ λίγες μέρες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος, για να δώσει την ευκαιρία σε ποδοσφαιριστές και φιλάθλους να πουν ένα "σύνθημα" οι δεύτεροι και να δώσουν έναν "όρκο" οι πρώτοι για το καλή αρχή του πρωταθλήματος...
Όλοι θυμόμαστε ότι δεν ήταν σίγουρο αν θα ήταν έτοιμος ο χλοοτάπητας του ΟΑΚΑ για το φιλικό , λόγω των εργασιών για την αλλαγή του αλλά τελικά με χαρά (όσοι θα πήγαιναν γήπεδο τουλάχιστον) είδαμε ότι θα ήταν...και πήγαν γήπεδο όσοι θα πήγαιναν, και τραγούδησαν όσοι τραγούδησαν...και γιούχαραν όσοι γιούχαραν...και προσπάθησαν οι ποδοσφαιριστές να κάνουν 2 σε 1 δουλειές (σαν το vidal sassoon em shampoo, em conditioner) να παίζουν δλδ μπάλα την ώρα που ξαναφτιάχνουν το χορτάρι...και είδαμε την υπέρτατη (κατ' εμέ) ξεφτίλα των ποδοσφαιριστών της Τζένοα να μπαίνουν στο ημίχρονο μαζί με τους δικούς μας και να ξαναβάζουν στη θέση του το βγαλμένο γρασίδι...

...και με κάποιο τρόπο ο καθένας μας, άλλος πολύ και άλλος λιγότερο, κατάφερε να ξεπεράσει την ξεφτίλα του φιλικού και το ΦΑΑΑΑΠ της πρώτης αγωνιστικής, ήρθε και η διακοπή, ο psi με κοιτούσε με μάτι θολό και έλεγε "Γιατί δεν τρέχουν όπως πέρσι GIO??? Γ Ι ΑΑΑΑΑ Τ Ι??? Τι κάναν στην προετοιμασία? Που είναι ο Έμπεν??? ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΡΕΕΕΕΧΟΥΝ?????!!!!", εγώ προσπαθούσα από τη μια να ξεπεράσω το σοκ του ότι πραγματικά δεν φαίνονταν να έχουν δυνάμεις επαναλαμβάνοντας μέσα μου "είναι βαριά τα πόδια από την προετοιμασία, είναι πρώτη αγωνιστική, σιγά..." και από την άλλη να στηρίξω τον άντρα μου που στον ύπνο του ψιθύριζε, "φέρτε τον έμπεν...τον έμπεν διάολε...ακούτε? τον Ε Μ Π Ε Ν!!!!!!!" κάπως σαν τον Κούρκουλο στο "Ορατότης μηδέν".

Και εκεί που περιμένουμε μες τη μιζέρια μας να φτάσουμε σιγά σιγά και κούτσα κούτσα στους αγώνες με Άρη και Μπαρτσελόνα, βγαίνει ο Τζίγγερ με το "Χαρίζω" και μας αφήνει μαλάκες, και δεν ξέρεις τι να κάνεις, να ουρλιάξεις από τη χαρά σου που επιτέλους σοβαρεύτηκε το μαλακισμένο ή να κλάψεις που σ' έχουνε τρελάνει τον οπαδό. Ξεκινάνε τα φέρτα πάλι να τ' αλέσουμε διοικητικά μας και ξαναματαγίνετε πρόεδρος ο "Σας γαμάει ο Πατέρας" και χαίρονται οι Παναθηναϊκοί όπου και αν βρίσκονται, και αναπτερώνονται τα ηθικά και μαζεύονται λίγο οι γαύροι που την βλέπαν την χρονιά περίπατο ελέω Τζίγγερ και γελάνε τα χειλάκια μας και για λίγο ξεχνάμε ότι θα πάρουμε σύνταξη στα 685 και ο κόσμος γίνεται κάπως πιο υποφερτός.

Έρχεται λοιπόν το παιχνίδι με τον Άρη και δεν παίζουμε μπάλα αλλά με λίγη (απελπιστικά λίγη) πίεση που ασκούμε, μας δίνεται και αυτό το αμφισβητούμενο πέναλτι στο σπρώξιμο του Βύντρα και κερδίζουμε το παιχνίδι (χωρίς να παίξουμε μπάλα) και ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου και βγαίνει ο Μαρινάκης μαινόμενος και κλαίγεται και ωρύεται για την κατακαημένη τη χώρα και τα εγκλήματα του Παναθηναϊκού κατά της, που αν θέλει να σώσει τη χώρα ο Μαριδάκης να βάλει καμιά ελληνική σημαία στα καράβια του και να πληρώσει κανα επιπλέον φόρο.

Καθόμαστε εμείς αποσβολωμένοι και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι έγινε τώρα ρε παιδιά, μιλάν οι γαύροι για διαιτησία? Μίλησαν όλοι, μίλησαν κι οι κώλοι που λένε? Βγαίνει και ο Άρης και ειρωνεύεται τον αλτρουιστή πρόεδρο του γαύρου που τόσο ενδιαφέρετε για το καλό του ποδοσφαίρου και βγαίνουμε και μεις και του λέμε "Χαλάρωσε ρε μαλάκα θα πάθεις τίποτα" με λίγο διαφορετικό κείμενο αλλά αυτό το νόημα. Έρχομαι στη δουλειά τη Δευτέρα και είναι ο ένας ο γαύρος και του χει ανέβει το αίμα στο κεφάλι και τσιρίζει και μου φωνάζει "ΝΤΡΟΠΗΗΗΗΗΗΗΗ ΣΑΣ! ΟΥΥΥΥΥ! Που έχετε στήσει παράγκα" και άλλα τέτοια γραφικά και μίλαγε λες και του είχαν πηδήσει τη γυναίκα την προηγούμενη βραδιά. Και τους κοιτάς , τους γαύρους στο γραφείο, στο σχολείο ή όπου τους συναναστρέφεσαι, και σκέφτεσαι "Ρε μαλάκα πλάκα μου κάνουν? " αλλά δε σου κάνουν πλάκα και αν είσαι από τους ανθρώπους που δεν θες να τσακωθείς στο γραφείο ή στο σχολείο κλπ...λες ένα "καλά λέγε εσύ εγώ ακούω μπλα μπλα μπα" και κόβεις τη συζήτηση και απλά "μειώνεις" την περιφερειακή σου ακοή , αγνοώντας όλα αυτά που λένε και καλά σιγανά μεταξύ τους και σκέφτεσαι "δε πα να γαμηθούν οι μαλάκες, εγώ την Τρίτη παίζω CL με την Μπάρτσα..." και την φοβάσαι καταβάθος τη Μπάρτσα και επειδή έχεις δει ένα δειγματάκι των αμυντικών μας, τους φοβάσαι και αυτούς αλλά λες "Τι στο...θα βάλουμε το ευρωπαϊκό κουστούμι και που ξέρεις..."

Έρχεται η Τρίτη και φτιάχνεις/παραγγέλνεις την πίτσα/σουβλάκια και βγάζεις στο τραπέζι και τις μπύρες/κρασιά/αναψυκτικά ότι έχει ευχαρίστηση ο καθένας και αράζεις να δεις το παιχνίδι και μόλις περνάνε τα 5 λεπτά και δεν έχει πιάσει παίκτης μας τη μπάλα πάνω από 5" αρχίζεις και ανησυχείς... λίγο μέσα σου... και βάζει η πανάθα το γκολ και πριν τελειώσει ο ξέφρενος πανηγυρισμός σου , κάθεσαι κάτω γιατί ξεκινάς να μετράς γκολ και ευκαιρίες...των άλλων...αυτών που έχουν τα ίδια χρώματα με τον ΠΑΟ Αγ. Δημητρίου αλλά δεν παίζουν στην Α' ερασιτεχνική, και ούτε έχουν πρόεδρο τον Τζινευράκη που δεν ξέρει πόσα παιχνίδια να κερδίσει η ομάδα του και πόσα να πουλήσει και για’ αυτό μια που είχε γίνει ΠΑΕ και μια που κατρακύλησε. Αυτών που έχουν ρυθμό και τεχνική και ηρεμία και παίζουν ποδόσφαιρο playstation και άλλα τόσα γραφικά...και τρώμε 5 γκολάκια αλλά σε αντίθεση με το 2005-2006 βάζουμε και ένα...

Και 'ρχεται η Τετάρτη κ έχεις τον πόνο σου έχεις και τους μαλάκες της επτάρας να πανηγυρίζουν και να κερνάνε ο ένας τον άλλον και να χαίρονται λες και δεν αποκλείστηκαν από το καλοκαίρι φέτος και καταλαβαίνεις γιατί τους λέμε χαζούς και κατευθυνόμενους και πρόβατα και...και...και...αλλά τον πόνο σου τον έχεις, τον εκνευρισμό σου τον έχεις από μόνος σου και δεν χρειάζεσαι και τους παπάρες τώρα...που τελικά την παλεύεις να τους αντιμετωπίσεις αυτές τις δύο μέρες μέχρι το ΣΚ και περιμένεις να δεις το παιχνίδι με την Καβάλα και λίγο ίσως να το φοβάσαι λόγω της περσινή γκέλας αλλά κάνεις ότι και καλά δεν τρέχει μία.

Βλέπεις την καινούργια γκέλα και αρχίζεις να φουσκώνεις και να ξεφουσκώνεις κάπως σαν τον Νικοπουστίδη όταν βλέπει οποιονδήποτε αντίπαλο να έρχεται προς την περιοχή του, και νευριάζεις με όλους τους παίκτες και με τον καθένα ξεχωριστά και λες ρε πούστη μου να σας δω τι θα κάνετε το Σάββατο με τον αιώνιο πουσταρά που κανονίστε να μας κάνετε να ντρεπόμαστε κωλόπαιδα αλλά καταβάθος είσαι σίγουρος ότι θα κερδίσουμε και το Σάββατο και την Τετάρτη.
Κερδίζουμε λοιπόν το Σάββατο και ωπ, χαμογελάμε λίγο και ας ξέρουμε ότι δεν παίξαμε μπάλα αλλά πλησιάζει το ευρωπαϊκό παιχνίδι της Τετάρτης και θεωρείς ότι ξύπνησαν τα κωλόπαιδα και θα κάνουν το χρέος τους με την Κοπεγχάγη που στο κάτω κάτω την έχουμε και είναι στα μέτρα μας και χαμηλότερα αλλά σκατά στα μούτρα τους. Η ήττα δεν ήταν απλά ταπεινωτική, ήταν ακόμα χειρότερη (αν υπάρχει κάτι χειρότερο) και αυτό «το δεν γαμιέται» των παικτών σου τρυπάει το κεφάλι λες και σου έχουν χώσει ένα σουβλί εκεί μέσα και το στρίβουν όποτε προσπαθήσεις να σκεφτείς.

Ο psi μου αναλύει ότι πάει και φέτος αυτό ήταν , θα μαλακίζονται μέχρι τέλους και να το πάρεις απόφαση Gio εσύ που κάθεσαι και στενοχωριέσαι και γω σκέφτομαι να βρω και ένα άλλο χόμπι όπως έκανα τα μαύρα χρόνια του Τζίγγερ αλλά τότε είχες και την Ευρώπη να σε στηρίζει λίγο, λέει ο psi και έχει δίκιο, αλλά φέτος σκατούλες και λοιπά και λοιπά. Πλησιάζει και ο αγώνας με τον Εργοτέλη και ο psi λέει «φτου ρε πούστη που δουλεύω και πάλι δε θα δω το παιχνίδι αλλά και από την άλλη σκατά θα παίξουν και θα είναι βάσανο»

Αποφασίζω λοιπόν εγώ να βλέπω το παιχνίδι σιδερώνοντας μπας και περνάει λίγο η ώρα μου μ’ αυτούς που έχουμε μπλέξει και πάνε οι βλαμμένοι και ρίχνουν 4 και τρώνε βέβαια το καθιερωμένο γκολ – μαλακία της άμυνας.

Κι όταν έρχεται ο psi σπίτι μου λέει φτου ρε πουστη παιχνίδι που έχασα και γω σκέφτομαι και λέω, ναι βάλανε 4 γκολ αλλά δεν παίξανε και καμιά μπάλα, απλά ασχολήθηκαν για να πάρω την απάντηση «ναι αλλά βάλανε 4 γκολ άρα κάτι έκαναν»

Μπαίνει, στα ιντερνετς, βλέπει τα γκολ, χαιρόμαστε, κλείνουμε τα site και ξεκινάμε να δούμε καμία σειρά, ανοίγουμε σε κανα δίωρο και βλέπουμε την εικονική παραίτηση «φεύγω, γύρνα, οκ ξανάρχομαι» του Νιόπλια. Αααα να μην ξεχάσουμε και τους πολέμους εντυπωσιασμού Πατέρα Μαρινάκη που εκεί που σκέφτεσαι χαχαχα τι ωραίο αυτό που είπε ο Πατέρας, ακούς μια φωνούλα πίσω σε μια γωνίτσα του εγκεφάλου σου να προσπαθεί να πει «what the fuck ρε παιδιά?!!! Πλάκα μας κάνετε? Ασχοληθείτε με το ότι δεν έχουμε αμυντικούς και χαφ και αφήστε τις μαλακίες…» και εκεί αποφασίζω να πάω για ύπνο…

Αυτή είναι η σχιζοφρένεια των φιλάθλων μας φέτος, ο psi είναι αυτός που απαιτεί χρόνια τώρα να κερδίζει η ομάδα παίζοντας αξιόλογη μπάλα και εκνευρίζετε πάρα πολύ όταν χάνουμε. Εγώ από την άλλη έχω μέσα μου έντονο το «Κερδίζεις, χάνεις, εγώ θα τραγουδάω» οπότε πολλές ήττες, μεγάλες ή μικρές, τις παίρνω πιο χαλαρά αλλά πλέον δεν ξέρω και γω τι να πάρω και τι ν αφήσω. Τι να πω και τι να σκεφτώ για τους παίκτες μας , για :

- Τον Κατσουράνη που πάλι σέρνεται και γιατί ρε πούστη σέρνεσαι πάλι και λίγο εγωισμό δεν έχεις και γαμώ το κεφάλι σου με τις κλίκες, που πίστεψες ότι γύρισε ο Τζίγγερ και όλα χαλαρά...

- Τον Τζιόρβα που του έχεις και αδυναμία γιατί είναι Παναθηναϊκός και έχει και το τριφύλλι στο πόδι αλλά τι σκατά έχει στο μυαλό του και κάνει τέτοιες εξόδους του Μεσολογγίου και από την άλλη τον σκέφτεσαι να βλέπει τους αμυντικούς του και να "σκιάζεται" γιατί ποιός ξέρει τι μαλακία θα κάνουν τώρα.

- Τον Μπουμσόνγκ που δηλώνει (από μόνος τους) ο καλύτερος αμυντικός του πρωταθλήματος και σκέφτεσαι «τι μαλάκας ήμουν που όταν έλεγαν για τον Ντουγκλάο έκανα τον δύσκολο, πάρε τώρα τον Μπουμσόνγκ να στανιάρεις»

- Τον Λέτο που κάνει σαν το δίχρονο ανιψάκι μας και θέλει όλες τις μπάλες δικές του?

- Τον Βύντρα που παίζει μια αριστερά, μια δεξιά, μια στο κέντρο και μετά αναρωτιόμαστε γιατί θα κάνει μαλακία όταν την κάνει?

Οπότε αυτό το κείμενο που το παιδεύω 2 μέρες θα το κλείσω τώρα και θα το δώσω στον psi να βάλει καμιά φώτο να το κάνει λίγο πιο εύκολο στο διάβασμα γιατί εμένα με πιάνει λογοδιάρροια και θα ξεκουράσω το κεφαλάκι μου στην διακοπή , ελπίζοντας όντως ο Έμπεν να τους βοηθήσει να έχουν αντοχή και να είναι όντως αυτό το μεγάλο τους πρόβλημα και να γυρίσουν στις 16/10 και να κερδίσουν με μια τριάρα ή/και βάλε τα Μπαόκια.