Μετά από μεγάλο διάστημα που λόγω χρόνου αδυνατούσα να δω αγώνα βόλεϊ των κορίτσαρων, κατάφερα να δω και τους δύο μέχρι στιγμής τελικούς με τις γαυρίνες.
Ότι και να πει κανείς γι αυτές τις αθλήτριες είναι λίγο. Στο αγώνα κάτω στη βρωμοπεριοχή του Ρέντη, ο τρόπος με τον οποίον γύρισαν το ματς ήταν Θ Ε Ι Κ Ο Σ. Παρότι φέτος το πρόβλημα της αυξομείωσης στην απόδοση τους τις έχεις φέρει πολλές φορές σε άσχημη θέση, η ψυχή και το πάθος που βγάζουν είναι εντυπωσιακά.
Η μεγάλη ανατροπή που έκανε αυτόν τον φοβερό λαό των πάνω κάτω 80 ατόμων (χιχιχι) να φεύγει με κατεβασμένα κεφάλια ήταν η απόλυτη απόδειξη του γιατί όλοι οι παναθηναϊκοί λατρεύουν αυτήν την ομάδα.
( Ο φοβερός αυτός λαός που πήγε και τσούρνεψε όλες τις εμφανίσεις, αδειάζοντας την ιματιοθήκη της δικής τους ομάδας!!!)
Ο χθεσινός δεύτερος τελικός ήταν πραγματικά συναρπαστικός, όσο και να μην άρεσε στους σχολιαστές που βλέπανε "τα πράγματα να γίνονται πολύ δύσκολα για τον ολυμπιακό" όταν οι κόκκινες τρώγανε μέσα στη μάπα τα καρφιά από την Μόλναρ ή την Ρούξι.
Ειδικά η Ρούξι, σε κάποια από τα καρφώματα που έκανε νόμιζα ότι θα διαλύσει τα χέρια της αντιπάλου της. Μετάνιωσα φρικτά που μια βδομάδα πριν ενώ ήμουν στο super market δεν πέταξα κάτω τα πράγματα που κρατούσα, και δεν έτρεξα σπρώχνοντας τους μπροστινούς μου να την προλάβω που έβγαινε εκείνη τη στιγμή.
Ελπίζω να το σηκώσουν μέσα στο Ρέντη ώστε να σκάσουν οι παλιόγαυροι που τόσο γλώσσα έβγαλαν φέτος και μετά να έρθουν εδώ στον τάφο του Ινδού να τις αποθεώσουμε.
Υ.Γ1. θα πω κάτι εδώ που μπορεί να μην σας αρέσει καθόλου να διαβάσετε σε ένα αμιγώς πράσινο blog. Αυτή η Κόλεβα των γαύρων και η μικρή η Χαντάβα είναι πολύ καλές παίκτριες και κράτησαν ζωντανές τις συμπαίκτριες τους όταν οι κοπελάρες μας ανέβαζαν τις διαφορές.
Υ.Γ.2 ο κόσμος μας για άλλη μια φορά έδειξε τι πάει να πει στήριξη στην ομάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου